Κατηγορία: Ιστορικά

Αναδημοσιεύουμε άρθρο για τον αναρχικό Ελιζέ Ρεκλύ από τη σελίδα Αυτολεξεί (παρότι διαφωνούμε με τη λέξη  “πρωτοπόρος” -και ότι σχετίζεται με πρωτοπορία, πεφωτισμένους, αόρατους καπετάνιους κλπ- που υπάρχει στο τίτλο του άρθρου).Στις 4 Ιουλίου του 1905 πεθαίνει ο Γάλλος αναρχικός γεωγράφος και συγγραφέας Ελιζέ Ρεκλύ (Élisée Reclus, 15 Μαρτίου 1830 – 4 Ιουλίου 1905).Εισαγωγικό σημείωμα από το Αυτολεξεί: Η σύνδεση μεταξύ γεωγραφίας και αναρχισμού μπορεί να μη φαίνεται εύκολα κατανοητή, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι δύο από τους σημαντικότερους αναρχικούς του τέλους του 19ου αιώνα, ο Κροπότκιν και ο Ρεκλύ, ήταν επίσης σπουδαίοι γεωγράφοι. Ούτε ήταν απλή σύμπτωση ότι οι δυο τους βρέθηκαν μαζί εξόριστοι στην Ελβετία, μία χώρα που για πολύ καιρό αποτέλεσε μαγνήτη των κατατρεγμένων αλλά και πατρίδα του πιο δυναμικού αναρχικού κινήματος στα χρόνια που ακολούθησαν την Παρισινή Κομμούνα ανάμεσα στο 1877 και το 1881. Οι Κροπότκιν και Ρεκλύ εργάστηκαν από κοινού και για ένα διάστημα, έζησαν μαζί παραμένοντας φίλοι για μία ζωή παρά τα

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε από την SolFed στο Catalyst Νο1 τον χειμώνα του 1987. Στα αγγλικά βρίσκεται στη σελίδα https://libcom.org/article/thalmann-clara-1910-1987?fbclid=IwAR1sEDdUf–5tV1xKVfMqi-kYeBxbrAFItpFiS5XwRipGaFa97pqpkMcrPg  ενώ στα ελληνικά το βρήκαμε μεταφρασμένο στη σελίδα  “Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης”. Η Clara Thalmann (το γένος Ensner) γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας το 1910. Ήταν ένα από τα δέκα παιδιά μιας εργατικής οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν Γερμανός και είχε μεταναστεύσει στην Ελβετία επειδή, ως σοσιαλιστής και διεθνιστής, αντιτάχθηκε στην επιστράτευση για τον γερμανικό πόλεμο κατά της Γαλλίας το 1870.Η Κλάρα μεγάλωσε σε ατμόσφαιρα αφοσιωμένης σοσιαλιστικής δραστηριότητας. Νωρίς στη ζωή, επηρεασμένη από την προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας με τη φιλοπολεμική της στάση, και την επιτυχία της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία το 1917, η Κλάρα προσελκύθηκε από τον κομμουνισμό. Στη δεκαετία του 1920, ως νεαρή εργαζόμενη γυναίκα, εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και εργάστηκε στη γαλλική κομμουνιστική εφημερίδα «Humanite». Λίγο μετά το θάνατο του Λένιν το 1924, ωστόσο, οι εσωτερικές διαμάχες μέσα στο κομμουνιστικό