Άρθρο της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Αγρινίου με τίτλο: “17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 – ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ, 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2023 – ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…” για τα ιστορικά γεγονότα της χώρας, από το 1940, πολύ πριν το 1973, πώς φτάσαμε στη δικτατορία των συνταγματαρχών, μέχρι το σήμερα 50 χρόνια μετά.
Μελετώντας ιστορικά το φασιστικό φαινόμενο παρατηρούμε ότι είναι σαρξ εκ της σαρκός του Κράτους και του Κεφαλαίου. Ένα μεταλλαγμένο κατασκεύασμα που φτιάχτηκε για να αναχαιτίσει τη διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων (1864) και το σοσιαλιστικό πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης. Ο εθνικός σοσιαλισμός του Μουσολίνι στην πορεία του προς τη Ρώμη (1922) είχε στο πλευρό του όχι μόνο το βασιλιά της Ιταλίας και το Βατικανό αλλά και τις οικογένειες της βαριάς βιομηχανίας της βόρειας Ιταλίας. Απέναντι στη διεθνή κοινωνική επανάσταση και το σοσιαλισμό της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αδελφοσύνης των λαών και της ελευθερίας οι εξουσιαστές προέταξαν ένα ιδεολογικό ανδρείκελο για να αφοπλίσουν το σοσιαλιστικό πρόταγμα μέσω του εθνικισμού και των πολέμων όπου οι λαοί αντί να ενώνονται ενάντιά τους να σκοτώνονται μεταξύ τους σε μαζική κλίμακα.
Η παγκόσμια εξάπλωση των ιδεών του επαναστατικού σοσιαλισμού παράλληλα με το κατ’ ευφημισμό “σοσιαλιστικό” καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης σκλήρυνε την επίθεση των κεφαλαιοκρατών στους λαούς, που με πραξικοπήματα, εμφυλίους πολέμους και εγκαθίδρυση φασιστικών καθεστώτων επιχειρούσαν να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στον πλανήτη και να προωθήσουν τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. (Σήμερα υιοθετούν την ίδια ακριβώς τακτική, μόνο που προωθούν τη δημιουργία αστικοδημοκρατικών καθεστώτων καθώς η υπάρχουσα μορφή δημοκρατίας προσφέρεται τόσο για την καθολική κηδεμονία στους λαούς όσο και για ένα πλαστό ιδεολογικό πλαίσιο ηθικής ηγεμονίας σε επίπεδο προπαγάνδας).
Μέσα στη δίνη του κοινωνικού – ταξικού πολέμου βρέθηκε και ο ελλαδικός λαός με κομβικό σημείο όλη τη δεκαετία του ‘40. Την ώρα που την Ευρώπη κατέκαιγε ο β’ παγκόσμιος πόλεμος, οι λεγόμενοι Σύμμαχοι από τη μία πολεμούσαν τις Δυνάμεις του Άξονα του γερμανικού εθνικού σοσιαλισμού του ολοκαυτώματος, του ρατσισμού, του κοινωνικού δαρβινισμού και της αρχής του ενός, και από την άλλη έστρωναν το δρόμο για τη μεταπολεμική τους κυριαρχία στους λαούς. Εδώ βρίσκουμε το νήμα της επιβολής της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Ήταν τη χρονιά 1942-43 στο Κάιρο, όπου με αφορμή μια στάση δημοκρατικών στρατιωτικών στα “εξόριστα” ελληνικά στρατεύματα Μέσης Ανατολής, οι Άγγλοι προβαίνουν σε μια μαζική εκκαθάριση των δημοκρατικών αξιωματικών και στην ίδρυση της μυστικής οργάνωσης εντός του στρατού του Ιερού Δεσμού Ελλήνων Αξιωματικών (ΙΔΕΑ). Ο ΙΔΕΑ αποτελούνταν από μοναρχοφασίστες σε όλες τις στρατιωτικές βαθμίδες και είχε ως σκοπό την επαναφορά του βασιλιά μετά τον πόλεμο και ενός φιλοβρετανικού καθεστώτος παράλληλα με την εξόντωση δημοκρατών και κομμουνιστών εντός του στρατεύματος.
Το σχέδιο ευοδώθηκε, ο ΙΔΕΑ όμως άρχισε να αναπτύσσεται αυτόνομα εντός του ελληνικού στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, όλοι στην κυβέρνηση και το παλάτι γνώριζαν και συγκάλυπταν τη δράση του απέναντι στον εχθρό λαό, καθώς εξυπηρετούσε τα κατασταλτικά τους σχέδια. Αργότερα, το 1963 με αφορμή τη δολοφονία Λαμπράκη από παρακρατικούς φασίστες, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, των εκλογών της βίας και νοθείας του 1961, για να αποποιηθεί τις δικές του τεράστιες ευθύνες, αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ύπαρξη του φασιστικού παρακράτους. Το υποκριτικό του ερώτημα “ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο” ταλανίζει ακόμα και σήμερα τη χώρα καθώς είναι ευρέως γνωστό ότι το φασιστικό παρακράτος συνεχίζει να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το κράτος σε όλες του τις βαθμίδες: κόμματα, στρατό, αστυνομία, δικαιοσύνη, δημόσιες υπηρεσίες, ΜΜΕ, αλλά και σημαντικές προσβάσεις στη μεγαλο-αστική τάξη.
Η Ένωση Κέντρου του αντεπαναστάτη Γ. Παπανδρέου, που υπήρξε συνένοχος στη σφαγή του κομμουνιστικού κινήματος και άλλων επαναστατών μέσα και έξω από το ΕΑΜ από τους Αμερικανούς και τους μοναρχοφασίστες γερμανοτσολιάδες, που βρέθηκαν στον έλεγχο του κράτους μετά τον πόλεμο, ανέλαβε την κυβέρνηση μετά το πολιτικό χάος που επέφερε η κυβέρνηση της ΕΡΕ. Στην προσπάθεια να αποκαθαρθεί από τα εγκλήματα του παρελθόντος ο Παπανδρέου προσπάθησε να μετέλθει κάποια βενιζελικά δημοκρατικοφανή προσχήματα περί διάκρισης των εξουσιών μεταξύ του βασιλιά και της κυβέρνησης, δημοκρατικού πατριωτισμού και σύγχρονου αστικού κράτους δικαίου. Αυτή του η στάση τον έφερε σε σύγκρουση με το παλάτι και τους Αμερικανούς που δεν ήταν διατεθειμένοι να επιτρέψουν έστω και τα ελάχιστα ψήγματα ανεξαρτησίας και ελευθερίας για το λαό.
Ο καπιταλισμός είχε τις γεωπολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις του στην Ανατολική Μεσόγειο. Η καπιταλιστική “ανάπτυξη” συναντούσε σημαντικά αναχώματα στη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου από τις κρατικές παρεμβάσεις, τους τελωνειακούς δασμούς και τη φορολογία. Η κυβέρνηση αρνούνταν να συμβιβαστεί και η CIA ανέλαβε να αξιοποιήσει τον ΙΔΕΑ για να πετύχει τους σκοπούς των ΗΠΑ στην περιοχή. Η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών ανέλαβε να “εκσυγχρονίσει” το ελληνικό κράτος με γοργούς καπιταλιστικούς ρυθμούς, φοροαπαλλαγές στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και τη βιομηχανία, λεηλασία του κοινωνικού πλούτου ταυτόχρονα με τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα (βλ. “Λαμόγια στο χακί”, Δ. Ελευθεράτος) και τη διαφθορά – συνώνυμα της καπιταλιστικής “ανάπτυξης”.
Η δικτατορία διευκόλυνε τα μέγιστα στην πλήρη παράδοση του κρατικού μηχανισμού και του λαού στα πλανητικά αφεντικά. Οι εξεγερμένες και οι εξεγερμένοι της εποχής γνώρισαν διευρυμένες κατασταλτικές μεθόδους μέσω βασανιστηρίων και δολοφονιών, στους δρόμους, στην εξορία, στα κρατητήρια των ΕΑΤ-ΕΣΑ και στα αστυνομικά τμήματα σε όλη την επικράτεια καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας. Aποκορύφωμα της καταστολής ήταν η βίαιη είσοδος των στρατιωτικών δυνάμεων στο χώρο του Πολυτεχνείου τα ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη 1973. Εκείνη τη στιγμή το φασιστικό καθεστώς έτρεμε εκ θεμελίων από τη λαϊκή αντίσταση και τις μαζικές κινητοποιήσεις, με ορόσημο την κατάληψη του πολυτεχνείου και τον ηρωικό αγώνα φοιτητών, εργατών και νεολαίας. Το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια μπροστά στις εξελίξεις. Παρέδωσε τη σκυτάλη της εξουσίας από τη χούντα στη δημοκρατία του Καραμανλή για να κατευνάσει τις μαζικές αναταραχές, νομιμοποίησε ένα πετσοκομμένο ιδεολογικά και πολιτικά ΚΚΕ για να οριοθετηθεί ο πολιτικός αχταρμάς του χώρου του κέντρου που για 20 χρόνια θα αναλάβει το επιπλέον ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και τον εκφασισμό της κοινωνίας. Κοινωνικές και εργατικές κατακτήσεις εκμηδενίζονται, καταστολή, τρομονόμοι, λογοκρισία και έλεγχος του τύπου κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα, παρακρατικοί φασίστες κάνουν ξανά την εμφάνισή τους και ο δρόμος για ένα νέο αιματοκύλισμα του πλανήτη ανοίγεται μπρος στις ενδοεξουσιαστικές κόντρες για αναδιανομή του κλεμμένου κοινωνικού πλούτου. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη οι λαοί ή θα γίνουν ξανά το κρέας για τα κανόνια τους ή θα ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στους δολοφόνους της κεφαλαιοκρατίας μέσα από την αυτοοργάνωση του αγώνα για την καθολική ανατροπή.
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, όσο και αν η κυριαρχία τους φαντάζει άτρωτη, ο κοινωνικός πόλεμος για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη συνεχίζει να μαίνεται στις στιγμές της επαναστατικής όξυνσης και ύφεσης του χωροχρόνου, στις πράξεις αντίστασης στο νεοφασισμό με δημοκρατικό προσωπείο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Από την Τσιάπας του Μεξικού μέχρι τη Ροτζάβα, από τα οδοφράγματα των δυτικών μητροπόλεων μέχρι την Παλαιστίνη, από τις εξεγέρσεις στην Αφρική και την Ασία μέχρι τις αναρχικές κολεκτίβες στην καρδιά της Ρωσίας, από τις αντιστάσεις των Κινέζων αντικαθεστωτικών μέχρι τις μάχες με τους παρακρατικούς και τις δυνάμεις καταστολής στον Ελλαδικό χώρο, με τελευταία πράξη τις κινητοποιήσεις αγωνιστριών και αγωνιστών απέναντι στην πανευρωπαϊκή φασιστομάζωξη της 1ης Νοεμβρίου 2023 και την ακύρωση της στην πράξη, το φάντασμα του επαναστατικού σοσιαλισμού πλανιέται πάνω από τον πλανήτη. Η επιβίωσή μας και μόνο καταδεικνύει την ήττα τους, οι πενιχρές μας δυνάμεις αποτελούν τους μεγαλύτερους φόβους τους, καθώς είναι σε θέση να γνωρίζουν καλά πως στο γύρισμα των κύκλων της ιστορίας αρκεί μια σπίθα για να καταστρέψει τον χάρτινο πύργο του ολοκληρωτισμού. Η ανθρωπότητα ανέκαθεν χρειάστηκε αιώνες για να απαλλαχτεί από τις διάφορες αυτοκρατορίες που την καταδυνάστευαν· ας κάνουμε το παν να είμαστε δυνατοί στο επόμενο ραντεβού με την ιστορία.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου