Σαν σήμερα, 23 χρόνια πριν, στις 20 Ιουλίου 2001, δολοφονείται από τους Ιταλούς καραμπινιέρι, στη πλατεία «Gaetano Alimonda» της Γένοβα, ο 23χρονος Ιταλός διαδηλωτής Κάρλο Τζουλιάνι.
Ιούλιος 2001, η Γένοβα φιλοξενεί την μεγαλύτερη συνάντηση στην ιστορία των ανατρεπτικών κινημάτων βάσης, όταν διαδηλωτές από όλη την Ευρώπη μαζεύτηκαν εκεί για να αντιτάξουν τη βούληση των λαών στη βούληση των ηγετών του καπιταλισμού των 8 πιο «ανεπτυγμένων» οικονομιών του κόσμου (σύνοδος G8). Στόχος του συγκεκριμένου εξουσιαστικού μπλοκ κυριαρχίας να ξεδιπλώσουν σχέδια για να γίνει ακόμα πιο οργανωμένη και συντονισμένη η επίθεση του κεφαλαίου εις βάρος των λαών παγκοσμίως, οχυρωμένοι και έντρομοι, πίσω από φράγματα και τείχη, θα αποφάσιζαν για τις τύχες του κόσμου μας. Συρματοπλέγματα 4 χιλιομέτρων για να προστατευθούν οι ηγέτες των 8 ισχυρότερων κρατών του πλανήτη και οι ακόλουθοι τους, αλλά και ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, πολεμικά πλοία ακόμα και συστοιχίες πυραύλων σε ετοιμότητα για «παν ενδεχόμενο». Ενισχυμένη φύλαξη των συνόρων, απαγορεύσεις εισόδου σε «ύποπτους» διαδηλωτές, έρευνες σε χώρους όπου καταλύουν, έφοδοι σε καταλήψεις, προληπτικές συλλήψεις, αλλά και απελάσεις «ανεπιθύμητων». Ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών Σκαργιόλα δηλώνει: «Μέχρι τώρα απωθήσαμε στα σύνορα 850 άτομα …συνεργαζόμαστε πλήρως με τις αστυνομίες των χωρών του G8, αλλά και των χωρών που γειτονεύουν με την Ιταλία, …διεξάγεται έλεγχος σ’ ολόκληρη των χώρα.. στόχος των αναρχικών είναι να διατηρήσουν την ένταση και να κάνουν πιο δύσκολο το έργο των δυνάμεων ασφαλείας». Εβδομάδες πριν οι ιταλικές αρχές είχαν επισημάνει την «επικινδυνότητα των ελλήνων αναρχικών», ενώ «αποκάλυψαν» ότι έχουν φακελωθεί «2000 επικίνδυνα στελέχη του αναρχικού μεσογειακού άξονα».
Σε κάθε ελεύθερο χώρο της πόλης στήθηκαν σκηνές και εξέδρες, η πόλη έζησε τρεις μέρες σε οργισμένους και δυναμικούς ρυθμούς. Η μεγαλειώδης πορεία που πλημμύρισε το ιστορικό κέντρο χτυπήθηκε επανειλημμένα από τις πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις και άφησε πίσω της εκατοντάδες συλληφθέντες, τραυματίες, αλλά και έναν νεκρό, τον Κάρλο Τζουλιάνι, αδικαίωτο μέχρι σήμερα σύμβολο εκείνων των ημερών. Ιταλοί μπάτσοι εισβάλλουν σε καταλήψεις όπου φιλοξενούνται διαδηλωτές συλλαμβάνοντας κόσμο μετά από ανελέητο ξύλο.
Περισσότεροι από 7.000 αναρχικοί, αυτόνομοι, αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες (Ιταλοί, Ισπανοί, Έλληνες, Ιρλανδοί, Πολωνοί, Γερμανοί, Άγγλοι, Αμερικάνοι, Γάλλοι κ.ά.), συγκεντρώνονται στην πλατεία Πάολο ντα Νόβι. Το πλακόστρωτο της πλατείας ξηλώνεται. Όλοι πλέον, είναι οπλισμένοι με όποιον τρόπο είναι δυνατόν. Η πόλη μετατρέπεται σε πεδίο μάχης με οδοφράγματα, δακρυγόνα και δυναμικές συγκρούσεις. Αυτά που έγιναν στην Γένοβα έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι το σύστημα μπορεί να είναι δολοφονικό και απάνθρωπο αλλά δεν είναι ανίκητο. Για δυο μέρες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν μάχη με τις δυνάμεις καταστολής και εκατομμύρια άλλοι παρακολουθούσαν από κάθε γωνιά του πλανήτη. Όλα τα ψέματα των από πάνω για το τέλος της Ιστορίας, την επικράτηση του Καπιταλισμού, καθώς και οι φρούδες ελπίδες για καλύτερη διαχείριση στα πλαίσια του συστήματος, διαλύθηκαν μέσα σε πέτρες, δακρυγόνα και σφαίρες. Εκατοντάδες τραυματίες, συλλήψεις, βασανιστήρια, κόσμος στα μπαλκόνια να ρίχνει νερά στους διαδηλωτές (τρομαχτική ζέστη εκείνες τις μέρες), γλάστρες στους μπάτσους και να τραγουδάει. Το πιο δυναμικό μπλοκ πολιορκεί την κόκκινη ζώνη, στήνει οδοφράγματα. Χιλιάδες αναρχικοί δίνουν το παρών. Στις φλόγες τυλίγονται πολυτελή αυτοκίνητα, τράπεζες, κρατικά κτίρια και κλούβες της αστυνομίας. Η ξέφρενη πορεία των εξεγερμένων συνεχίζεται με επιθέσεις σε καπιταλιστικούς και εξουσιαστικούς στόχους, σούπερ-μάρκετ, (όπου ο κόσμος απαλλοτριώνει αγαθά και τα μοιράζει στον καθένα που περνούσε από εκεί), πολυεθνικές εταιρίες, κρατικά κτίρια, ενώ λίγο αργότερα κοντά στο στάδιο Carlini μία ομάδα εισέρχεται σε ένα parking ιδιωτικής εταιρίας security και, αφού σπάζει τις κάμερες που είναι τοποθετημένες στις πόρτες, πυρπολεί 7 αυτοκίνητα. Ομάδα διαδηλωτών εισέρχεται σε βενζινάδικο, απαλλοτριώνοντας βενζίνη και άλλα εύφλεκτα υλικά, που χρησιμοποιούνται στις επιθέσεις ή στα οδοφράγματα τα οποία στήνονται συνεχώς κατά μήκος της διαδρομής, ώστε να εμποδιστεί μια ενδεχόμενη επέλαση των καραμπινιέρων. Κάποια κομμάτια διαδηλωτών φτάνουν μέχρι τα όρια της “κόκκινης ζώνης” του συνεδρίου και συγκρούονται με τους μπάτσους που την περιφρουρούν, ενώ πέτρες πέφτουν και μέσα στη ζώνη του συνεδρίου.
Ο Κάρλο Τζουλιάνι, επιτίθεται με έναν πυροσβεστήρα σε αστυνομικούς που βρίσκονται σε τζιπάκι, και ενώ έχει σωριαστεί στο έδαφος και το αίμα να τρέχει από το κεφάλι του μετά από δυο πυροβολισμούς, το τζιπ των δολοφόνων μπάτσων κάνει όπισθεν και μπρος, περνώντας έτσι δυο φορές πάνω από το κεφάλι του Κάρλο συνθλίβοντας το.
H ιατροδικαστική εξέταση έδειξε ότι ο Κάρλο είχε ακόμα καρδιακούς παλμούς πριν το τζιπ περάσει πάνω από το κρανίο του. Οι δίκες των ένστολων δολοφόνων που ακολούθησαν καθώς και το ίδιο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αθώωσαν τους ίδιους αφού έκριναν ότι οι αστυνομικοί βρισκόντουσαν σε νόμιμη αυτοάμυνα, ότι δεν έκαναν κατάχρηση εξουσίας και ότι η σφαίρα σφηνώθηκε στο κρανίο του Κάρλο από εξοστρακισμό. Ακόμα αποφάσισαν για τον οδηγό-δολοφόνο μπάτσο του τζίπ ότι ο Κάρλο ήταν ήδη νεκρός όταν το τζίπ πέρασε από πάνω του αγνοώντας επιδεικτικά την ιατροδικαστική έκθεση που ισχυριζόταν το αντίθετο. Ο ίδιος ο Marco Placanica ισχυρίστηκε ότι πυροβόλησε γιατί φοβήθηκε για την ζωή του.
Ο CARLO ΖΕΙ ΠΛΑΪ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΦΛΕΓΟΜΕΝΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ.
Τροχιά στο Άπειρο