Δεν έχει σταματημό το όργιο κρατικής καταστολής απέναντι σε ομάδες, σχήματα, άτομα, καταλήψεις και συλλογικότητες αγωνιζόμενων ανθρώπων. Επαναλαμβανόμενες κατασταλτικές κινήσεις, που από όσο θυμόμαστε, δεν έχουν σημειωθεί ξανά με τέτοια ένταση και συχνότητα στον ελλαδικό γεωγραφικό χώρο. Τα κατασταλτικά επιτελεία του κράτους συνεχίζουν να κλιμακώνουν την γενικευμένη επίθεση. Συλλήψεις, φυλακίσεις, δίκες, μπούκες και έρευνες σε στέκια και σπίτια, επιθέσεις σε πορείες, εισβολές και γκρεμίσματα καταλήψεων, ασφυκτική παρουσία μπάτσων κάθε είδους και παρενοχλήσεις σε εκδηλώσεις, πλατείες και πολιτικούς χώρους, επιθέσεις στην πρώτη κατοικία και εξώσεις, συνδικαλιστικές διώξεις, επιθέσεις σε σωματεία, εργαζόμενους και απεργούς, σε συνελεύσεις γειτονιάς. Εκδικητικές απορρίψεις αποφυλάκισης πολιτικών κρατουμένων και άρνηση στη χρήση αδειών (Μαζιώτης, Κουφοντίνας), εκδικητικές μεταγωγές, ολοένα και πιο σκληρά μέτρα σε κρατούμενους με κοινωνικοπολιτική συνείδηση (Θ,Πικάσης). Επίθεση σε μέσα αντιπληροφόρησης με νομικά τερτίπια (Γ.Α.- Mpalothia.net) και στην ίδια την ελευθερία του λόγου (δίωξη Γ. Καλαϊτζίδη). Δαιμονοποίηση της πολιτικής δράσης πολιτικών ομάδων και σκληρότερα μέτρα για τους αγωνιζόμενους με την δημιουργία του Νέου Ποινικού Κώδικα. Οι στοχευμένες επιθέσεις σε καταληψιακούς χώρους που εγκαινιάστηκε επί κυβερνήσεως των αριστερών απατεώνων του Σύριζα, συνεχίζεται με μεγαλύτερη σφοδρότητα από τη μαφιόζικη κυβέρνηση της δεξιάς τα τελευταία 4-5 χρόνια. Τελευταία επίθεση από την πλευρά του κράτους η εισβολή στη κατάληψη Libertatia και οι συλλήψεις ατόμων την ώρα που γίνονταν επιδιορθωτικές εργασίες στο χώρο μετά την καταστροφή της κατάληψης από την εμπρηστική επίθεση φασιστών. Στέκι στο Βιολογικό, Ευαγγελισμός, Rosa Nera και Λόφος Καστέλι, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης (ΑΣΠΚ), Στεγαστική Κατάληψη Μελιδόνι και Αδιέξοδο, Terra Incognita, Mundo Nuevo, Ζιζάνια, Νοταρά, Στέκια ελευθεριακών φοιτητικών συλλόγων πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης (Μαθηματικού, Γεωλογικού), Αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο Νομικής, στέκι Άνω Κάτω Πατησίων, Προσφυγικά, Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης, Utopia A.D, Παλιό Νεκροτομείο, Ντουγρού, Κατάληψη Φιλολάου 99, Καταλήψεις Κουκακίου, Δερβενίων, Κατειλημμένο εργοστάσιο ΒΙΟΜΕ, Εξωστρεφής, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου (ΑΣΠ), Στέκι Αρχιτεκτονικής, Carthago, Primavera, Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Ιατρικής (ΑΚΙ), Κατάληψη Παραρτήματος… δέχονται οργανωμένες κατασταλτικές επιχειρήσεις με στοχευμένες καταστροφές υποδομών, επίπλων, βιβλιοθηκών, με πλιάτσικο, τσιμενταρίσματα εισόδων και κατεδαφίσεις, συλλήψεις παρόντων ατόμων αλλά και συμπαραστατών, δικάσιμοι, επανειλημμένες εκκενώσεις μετά από ανακαταλήψεις, ή οριστικά σφραγίσματα κάνοντας ολοφάνερο ότι κεντρική πολιτική του κράτους είναι να εξαφανίσει τους χώρους αγώνα και αντίστασης.
Ας μην έχουμε αυταπάτες πλέον, ο αντιεξουσιαστικός χώρος αποτελεί τον μοναδικό πολιτικό αντίπαλο της κυβέρνησης. Αν και διασπασμένος στη παρούσα περίοδο, είναι ο μόνος χώρος με σταθερή αναφορά/παρουσία αντίστασης κ αλληλεγγύης στα τρέχοντα κοινωνικά ζητήματα. Κάποιο κοινωνικό γεγονός μπορεί να συσπειρώσει χιλιάδες κόσμου στο δρόμο. Το ότι δεν υπάρχει μαζική παρουσία σε κάθε κοινωνικό ζήτημα, δε σημαίνει ότι μια σπίθα δεν μπορεί να συσπειρώσει όλες αυτές τις συλλογικότητες, ομαδοποιήσεις, κοινωνικά κέντρα, άτομα και οργισμένο ανεξέλεγκτο κόσμο. Τα τεράστια ποσοστά αποχής στις τελευταίες εκλογές, μπορούν να γίνουν το σημείο παραδειγματισμού και τροφοδότησης του απελπισμένου κόσμου στις θεωρίες που αντιμάχονται τις εκλογές, τα κόμματα και τις αναθέσεις και να γίνουν το εφαλτήριο για κοινωνική αυτοοργάνωση με εξεγερτική και ανατρεπτική προοπτική. Οι επιθέσεις στις καταλήψεις έχουν διπλή στόχευση από το κράτος. Αφενός να συνεχίσει την προσπάθεια εξουδετέρωσης των δομών του κινήματος κι αφετέρου να εντείνει την επικοινωνιακή και ιδεολογική επίθεση απέναντι σε όποιον τολμάει να αντιστέκεται ακόμα. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις έναντι των καταλήψεων συνεπάγονται σκόπιμα την εξουσιαστική επίθεση απέναντι στην αγωνιζόμενη κοινωνική βάση, απέναντι στην αιχμή του δόρατος των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Τέτοιες κινήσεις αποτελούν απόπειρα επίδειξης δύναμης κι επιβολής μιας υποτιθέμενης νομιμότητας, ενώ αποσκοπούν στη διάχυση του φόβου και της πειθάρχησης των από τα κάτω στην υφιστάμενη κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι κρατικές επιθέσεις σε καταλήψεις όπως τελευταία της Libertatia είναι αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής προληπτικής αντιεξέγερσης της κυριαρχίας, αποσκοπώντας στην τρομοκράτηση και την πειθάρχηση των πληβειακών στρωμάτων της κοινωνίας, για την απρόσκοπτη επέλαση της εξουσιαστικής και νεοφιλελεύθερης ατζέντας, καθώς και ωμή τρομοκράτηση απέναντι στις εστίες αγώνα που αποτελούν αγκάθι στα πλευρά του κράτους, του καπιταλισμού και των αρπακτικών της ανάπτυξης, της εργολαβίας και του εξευγενισμού.. Οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και ειδικότερα οι αναρχικοί αγωνιστές μπορούν να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος. Εκεί αποσκοπούν οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις εναντίον ατόμων και συλλογικοτήτων του κινήματος, από τις παρακολουθήσεις χώρων αγώνα, τις συσκευές παρακολούθησης της ασφάλειας σε οχήματα συντρόφων και συντροφισσών, μέχρι την κατασκευή σκευωριών, την ψήφιση του νομοσχεδίου για την περιστολή των διαδηλώσεων, την επιχείρηση ασφυκτικού ελέγχου και ποινικοποίησης φοιτητικών και μαθητικών κινητοποιήσεων και γενικότερα των αγώνων για ζωή με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Μέσα στις τσιμεντουπόλεις των απρόσωπων και εμπορευματικών σχέσεων, μέσα στη δομή των μεταβιομηχανικών κοινωνιών και του καπιταλιστικού τέρατος, στη καθημερινότητα της επιβίωσης, του ανταγωνισμού, της εξατομίκευσης, του κανιβαλισμού, του άγχους, του ελάχιστου ελεύθερου χρόνου και της εντατικοποιημένης εργασίας, φυτρώνουν σπόροι ανυπακοής, αμφισβήτησης και συλλογικής ζωής, με αντιιεραρχική συνύπαρξη και εκμηδένιση των διαχωρισμών, ενάντια στην ανάθεση. Η μετατροπή εγκατελλειμένων χώρων σε σπίτια και κέντρα αγώνα είναι μια ανάσα στην ασφυκτική και καταπιεστική καθημερινότητα, ενώ εξελίσσεται, παίρνει σάρκα και οστά η πολύμορφη πάλη ενάντια στο κόσμο της κυριαρχίας. Είναι μια πραγματικότητα αντίστασης στην εξουσία και το κεφάλαιο και προεικόνισης ενός διαφορετικού κόσμου, μια εικόνα που δεν ταιριάζει στο πορτραίτο του εξευγενισμού και της καπιταλιστικής ανάπλασης, της πανάκριβης διαμονής και της άκρατης τουριστικοποίησης,
Δεν υπονοούμε ούτε πιστεύουμε ότι οι καταλήψεις είναι η ιδανικότερη, αποτελεσματικότερη και μονοδιάστατη μορφή αγώνα. Ούτε εξιδανικεύουμε τις ίδιες τις καταλήψεις. Γνωρίζουμε πολλές φορές, πως κάποια από αυτά τα εγχειρήματα εμπεριέχουν αντιφάσεις, λάθη, διαφωνίες σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, εσωτερικές συγκρούσεις, καταπιάνονται με θέματα που είναι υποδεέστερης σημασίας για τον ταξικό και κοινωνικό πόλεμο, μερικές φορές κάποια από αυτά φτάνουν στα όρια ενός στείρου εναλλακτισμού και ανούσιας αυτοαναφορικότητας. Παρ’ όλα αυτά οι καταλήψεις απλά και μόνο σαν ύπαρξη αποτελούν παράδειγμα αντίστασης και αναχώματος στα καπιταλιστικά και εξουσιαστικά πρότυπα. Η αλληλεγγύη μας θεωρείται δεδομένη. Η αντίσταση με διάφορους τρόπους στις κατασταλτικές εκκενώσεις, η οργάνωση της αυτοάμυνάς μας, οι ανακαταλήψεις, οι ισχυροί δεσμοί με τη γειτονιά για συμπαράσταση στις εστίες αγώνα και η συμμετοχή στην αποτροπή και παρεμπόδιση σε περίπτωση κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων, η δικτύωση στη βάση της αλληλεγγύης, της ενημέρωσης των κατασταλτικών σχεδιασμών και κινήσεων του κράτους και τα εναλλακτικά σχέδια νέων καταλήψεων σε περίπτωση σφραγίσματος στεκιού ή κατάληψης είναι μερικοί από τους τρόπους να κρατήσουμε ζωντανά τα σπίτια του αγώνα.
Αυτοί που δημοπρατούν και ιδιωτικοποιούν κάθε πτυχή της καθημερινότητας, το ρεύμα, το νερό, τις μεταφορές, την υγεία, την εκπαίδευση, τα δάση κι όλα τα δημόσια αγαθά, προβάλλουν τη γελοιότητα ότι αφού εκκενώνουν, αποδίδουν τις καταλήψεις στην κοινωνία. Η επέλαση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου με τα συνεχώς αυξανόμενα ενοίκια και τα κόκκινα δάνεια οδηγούν σε εξώσεις και πλειστηριασμούς. Η ακρίβεια σε βασικά αγαθά καλπάζει. Οι λογαριασμοί ενέργειας στα ύψη. Τα εργασιακά κεκτημένα ποδοπατούνται από νόμους σαν του Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Εμπρησμοί δασών, ανεμογεννήτριες, εξορύξεις και πράσινη καπιταλιστική ανάπτυξη. Όξυνση της κρατικής καταστολής και δολοφονίες (Μανιουδάκης, Σαμπάνης, Φραγγούλης, Μάγγος). Η εναρμόνιση του ελληνικού κράτους με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης, των πολέμων και των ξεριζωμών έχει ως αποτέλεσμα κρατικά εγκλήματα (Πύλος), ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις των μετακινήσεων εγκλήματα τύπου Τεμπών. Το κράτος ξεπλένει τα δικά του παιδιά που τυχαίνει να είναι παιδόφιλοι. Μια κανονικότητα ασυλίας των εξουσιαστών και των «φίλων» τους, δηλαδή όσων γνωρίζουν τις «βρωμιές» τους. Γενικευμένες παρακολουθήσεις συνθέτουν το τοπίο επιτήρησης και ελέγχου. Η εξουσία προσπαθεί να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στο προσκήνιο. Γνωρίζει ότι μόνο οι από τα κάτω κοινωνικές αντιστάσεις μπορούν να ανατρέψουν το σύστημα της υποταγής και της σαπίλας. Οι καταλήψεις, τα στέκια, οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι είναι οι κατεξοχήν κοινωνικοί και διάφανοι στο κόσμο χώροι σήμερα. Είναι οι χώροι όπου παίρνει σάρκα και οστά η αντίσταση των από-τα-κάτω, εδαφικοποιούνται τα προτάγματα της ελευθερίας, δημιουργείται ένα δίχτυ αλληλεγγύης στους κατατρεγμένους, αναπνέει κι αναπτύσσεται η ελπίδα της ανατροπής.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ LIBERTATIA, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Σ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ ΝΑ ΣΠΕΙΡΟΥΜΕ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Τροχιά στο Άπειρο