Punky Mauri Presente!

Στη μνήμη του Mauricio Morales, αναρχικού επαναστάτη συντρόφου που έπεσε στη μάχη στις 22 Μάη 2009. Ο Μάουρι, ούτε ήρωας, ούτε θύμα, ούτε μάρτυρας, ούτε είδωλο, απλά ένας υπέροχος αδερφός, έδωσε τη ζωή του πολεμώντας, προσπαθώντας να εντάξει μια επαναστατική ενέργεια μέσα στην κόκκινη αυγή των επαναστατικών γιορτών, φτύνοντας τον θάνατο, εν αντιθέσει με τους περισσότερους  που πεθαίνουνε καθημερινά μέσα στην υποταγή, τις συμβάσεις και τις υποχωρήσεις τις καθημερινότητας.

Στις 1:30 το ξημέρωμα της 22ας Μάη, ακούστηκε μια ισχυρή έκρηξη στη περιοχή της Ακαδημίας της Gendarmería, σχολή χωροφυλάκων/δεσμοφυλάκων, που βρίσκεται στη λεωφόρο Matta, στο Σαντιάγο της Χιλής. Ο Mauricio Morales Duarte, 27 χρονών, ήταν στο ποδήλατο τη στιγμή που ο εκρηκτικός μηχανισμός πυροδοτήθηκε τυχαία πρόωρα στη τσάντα του, προκαλώντας το θάνατό του. Ο σύντροφος που ήταν μαζί του διέφυγε. Τις εβδομάδες που ακολουθούν το θάνατό του, γίνονται δεκάδες επιθέσεις σε Χιλή, Μεξικό, Περού, Ισημερινό, Ελλάδα και αλλού από αναρχικούς και επαναστατικούς πυρήνες, υπενθυμίζοντας στην κυριαρχία ότι οι μαχόμενες δυνάμεις της Αναρχίας είναι ανεξάντλητες και  θα εκδικούνται πάντα τους νεκρούς της. Μετά το θάνατο του συντρόφου Mauricio Morales τον Μάιο του 2009, η καταστολή ενάντια σε ομάδες, άτομα, καταλήψεις και αυτόνομα αντιεξουσιαστικά κέντρα αυξήθηκε. Η συλλογική απάντηση ήταν σφοδρή, υπερασπίζοντας τους χώρους ακόμα και αντιμετωπίζοντας τις αστυνομικές εισβολές, όπως  στην περίπτωση της κατάληψης Sacco & Vanzetty  όπου η αστυνομία προσπάθησε να εισβάλλει στη κατάληψη. Ένα χρόνο αργότερα, το 2010 αρκετοί από αυτούς τους χώρους θα δεχόντουσαν εισβολή και θα έκλειναν από την εξουσία, συλλαμβάνοντας 10 συντρόφους και κατηγορώντας τους για συμμετοχή στις εμπρηστικές/βομβιστικές επιθέσεις. Ήταν η επονομαζόμενη «Υπόθεση Βόμβες».

Στις λυσσασμένες επιθυμίες για ζωή, στον οργασμό ελευθερίας και αυτοπραγμάτωσης, στην άγρια ομορφιά της ανθρώπινης περηφάνιας δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Οι αντικρατικές και αντικαπιταλιστικές μορφές πάλης διαχέονται μέσα από μια ασυγκράτητη και πολυμορφική ροή, γεμάτες όνειρα και επιθυμίες πειραματιζόμενες σε ρήξεις που ιστορικά αλλά και υποκειμενικά ταιριάζουν στην κάθε επαναστατημένη ύπαρξη. Η δράση, οργανωμένη ή  ανοργάνωτη, συλλογική ή ατομικιστική, προγραμματισμένη ή αυθόρμητη, σχεδιασμένη ή αφορμαλιστική, κοινωνική ή αντικοινωνική, εξεγερσιακή, δυναμική, επιθετική ή αμυντική… για μας έχει μικρή σημασία η μορφή της. Καταλήψεις, κοινωνικά κέντρα, αντιεξουσιαστικές εκδόσεις, αντάρτικες ομάδες, ατομικός ακτιβισμός, κινήσεις υπεράσπισης πολιτικών αιχμαλώτων, αυτοοργανωμένα ραδιόφωνα, συνελεύσεις, αγκιτάτσιες, ομάδες αλληλοβοήθειας, σαμποτάζ, πορείες, συγκρούσεις, παρεμβάσεις, μπαρούτι, αντιπληροφόρηση, οδομαχίες, βιβλία… στην μάχη ενάντια στην Εξουσία  τίποτα δε περισσεύει αν είναι να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες ζωές μας.

Πάντα μπροστά η πολυμορφία των αγώνων, το κάθε ρεύμα χωρίς ίχνος πρωτοπορίας και ηγεμονισμού, σεβόμενοι τις επιλογές της κάθε ομάδας και ατομικότητας, διατηρώντας  τα αυτόνομα χαρακτηριστικά χώρων και χρόνων, να πορευόμαστε προς το ανεξούσιο πρώτα και πάντα

                                                                                                               Τροχιά στο Άπειρο