Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες, ρουφιάνους και περιπολικά.
Γι’ αυτό σου λέω. Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε.
Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε. Κ. Γώγου
Φωνές κι ουρλιαχτά ηχούν μες απ’ τα κελιά, πίσω απ’ τα τείχη και τα συρματοπλέγματα. Σμήνη πουλιών και πολεμικά αεροπλάνα πετούν πάνω απ’ τις φυλακές. Όσο κι αν η νοσηρότητα της εποχής μάς θέλει σκυφτούς, πάντα θα υπάρχει κάτι δυνατότερο, η ικανότητα να ανταμώνουμε με βλέμματα γεμάτα σπίθες, το πείσμα όσων αγωνίζονται για έναν κόσμο ομορφότερο, η φωτιά που καίει μέσα μας και δε λέει να σβήσει.
Στις 11/10 τοποθετείται εκρηκτικός μηχανισμός σε ανακριτικό βαν της αστυνομίας. Τοπικά και όχι μόνο μέσα πυροβολούν με σχετικά άρθρα. Στα τέλη του Οκτώβρη γνωστοποιείται από το φιλικό μου περιβάλλον πως υπάρχει έντονη και διαρκής παρουσία της Ασφάλειας στην περιοχή που κατοικώ. Την ίδια περίοδο ταξιδεύει η πληροφορία για ένα ζήτημα τραμπουκισμών ενός 16χρονου σε διπλανό χωριό από μαθητική φασιστική γκρούπα. Ήμουν εκτός Μεσολογγίου εκείνη την περίοδο κι επέστρεψα με σκοπό να συναντήσω το παιδί από κοντά, να ανοιχτεί το γεγονός και να βρεθούν τρόποι επίλυσης.
Στις 7/11 το μεσημέρι, 100 μέτρα απ’ το σπίτι μου, συλλαμβάνομαι από οχτώ ασφαλίτες. Απ’ την πρώτη στιγμή ρωτούσα επίμονα το λόγο της σύλληψής μου. Αντί γι’ απάντηση, εισέπραξα τραμπουκισμούς και ειρωνείες. Με βάζουν στο ένα απ’ τα δύο ασφαλίτικα, ενώ κατάσχουν το ποδήλατο που οδηγούσα. Με οδηγούν σε μια απόμερη περιοχή κοντά στη γειτονιά μου, κι εκεί οι τραμπουκισμοί συνεχίζονται για περίπου μιάμιση ώρα μέχρι που με οδηγούν στο σπίτι μου, όπου περίμεναν ήδη άλλα δύο οχήματα της Ασφάλειας. Γίνεται ενδελεχής έλεγχος, κατά τον οποίο κατάσχονται όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές που ανήκουν όχι μόνο σε μένα αλλά και στα αδέρφια μου, γεγονός που κατέστησε αδύνατη την επικοινωνία τους με τους γονείς μας, καθώς έλειπαν εκτός πόλης λόγω δουλειάς, και προκάλεσε επίσης δυσκολίες στις σπουδές της αδερφής μου, για τις οποίες της είναι απαραίτητος ο υπολογιστής. Εκτός αυτών κατάσχονται διάφορα αντικείμενα που θεωρήθηκαν ενοχοποιητικά, όπως σπρέι, μπογιές, πινέλα, βιβλία και έντυπο υλικό του αναρχικού χώρου. Όταν ολοκληρώνουν τον έλεγχο, με πηγαίνουν στο Α.Τ. όπου και κρατούμαι για πολλές ώρες στα γραφεία της Ασφάλειας με χειροπέδες πισθάγκωνα, δίχως να μου έχει επιτραπεί το ένα τηλεφώνημα που δικαιούμαι και χωρίς να έχω επικοινωνήσει με δικηγόρο παρά την επιμονή μου.
Αργότερα, έχοντας καταφέρει τελικά να επικοινωνήσω με δικηγόρο και τους γονείς μου, οδηγούμαι στα κρατητήρια και παραμένω εκεί μέχρι την Τρίτη 12/11, όπου αναμενόταν να περάσω από εισαγγελέα και ανακριτή. Κατά την κράτησή μου, περιφρουρούσαν μπάτσοι διαρκώς σε όλες τις πλευρές του τμήματος, καθώς και ασφαλίτες περιμετρικά της περιοχής. Το πρωί της Τρίτης λοιπόν είχε στηθεί ένα τεράστιο τρομοσόου με δύο κλούβες ματ, κιγκλιδώματα μπροστά απ’ τα δικαστήρια και κάμερες να καταγράφουν το τραγελαφικό θέαμα. Με το πέρας της διαδικασίας, αποφασίστηκε η προφυλάκισή μου, και το πρωί της Τετάρτης 13/11 μεταφέρομαι στις Φυλακές Κασσαβέτειας.
Ζούμε σε νοσηρές εποχές, που ποινικοποιούνται ηθικά μέχρι και τα βιβλία. Αυτό είναι κάτι που παρατηρούμε σε πάμπολλες παρόμοιες υποθέσεις, καθώς και κάτι που βιώνω εντός της φυλακής με δεδομένο ότι όποιο βιβλίο μού έστειλαν δεν ήρθε ποτέ στα χέρια μου με την πρόφαση πως διασαλεύεται η τάξη και η ασφάλεια του καταστήματος.
Τα τερτίπια της ασφάλειας και της αντιτρομοκρατικής είναι γνωστά, γι’ αυτό και δεν εκπλήσσουν κανέναν. Το αισχρό επικοινωνιακό τσίρκο που πάνε να στήσουν, το βρώμικο έργο που επιτελούν τα μίντια σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους, οι ειρωνείες, οι απειλές και οι τραμπουκισμοί δε με τρομοκρατούν. Αυτό το οφείλω σε μεγάλο βαθμό στους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στα όμορφα μονοπάτια του αγώνα. Η ζεστασιά τους με συντρόφευε τα κρύα βραδιά στα κρατητήρια-κάτεργα του Α.Τ. Μεσολογγίου, με συντροφεύει στις φυλακές Κασσαβέτειας και θα με συντροφεύει σε κάθε μπουντρούμι της δημοκρατίας. Έχω το κεφάλι ψηλά και σκοπεύω να τηρήσω αυτή τη στάση.
Ο κοινωνικός πόλεμος είναι εδώ και πλαταίνει μέρα με τη μέρα, χρέος μας να ανοίξουμε διάπλατα τις συντροφικές σχέσεις και τις αξίες της αυτοοργάνωσης. Εστίες αγώνα παντού από το Μεσολόγγι μέχρι τη Χιλή, απ’ τη θεωρία στην πράξη και πάλι πίσω. Τίποτα δεν έχει χαθεί, τίποτα δεν τελείωσε, συνεχίζουμε να πορευόμαστε ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, φασισμό, πατριαρχία, σχέσεις εκμετάλλευσης μέχρι την τελευταία μας ανάσα… για έναν κόσμο ελεύθερο.
Η στήριξη που έχω δεχτεί πραγματικά με συγκινεί. Όσους λακέδες κι αν επιστρατεύσουν για να κάμψουν τις αντιστάσεις, η αλληλεγγύη θα τους τσακίζει. Ποτάμι η οργή μας και θα τους πνίξει.
ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΥΨΩΝΟΥΝ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΑΓΑΠΗ ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
Κ.Κ., Δεκέμβρης 2024, Φυλακές Κασσαβέτειας
Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, ήταν η μέρα όπου ο χρόνος σταμάτησε για άλλη μια φορά για εμένα. Κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής, χειροπέδες, κρατητήρια, τηλεοπτικές κάμερες, δελτία ειδήσεων, δημοσιογραφικά σενάρια, αστυνομικές θεωρίες. Πίσω από αυτό το γνώριμο μοτίβο και την επικοινωνιακή καταιγίδα ενοχής, υπάρχει μία άλλη πραγματικότητα.
Είναι τα τραύματα που επαναφέρονται και επιδράνε πολλαπλασιαστικά, τσακίζοντας οικογένειες, καταστρέφοντας ανθρώπινες σχέσεις, εκμηδενίζοντας όνειρα, ελπίδες, σχέδια μίας ζωής που καταδικάζεται για άλλη μία φορά στον θάνατο του παγωμένου χρόνου.
Επειδή η γλώσσα της αλήθειας δεν μπορεί να κρυφτεί, επαναλαμβάνω, αρνούμαι το κατηγορητήριο στο σύνολό του. Ένα κατηγορητήριο αίολο, αβάσιμο, διογκωμένο, αστήριχτο, που προκύπτει καταχρηστικά, δημιουργώντας περισσότερα ερωτήματα από τις απαντήσεις που πραγματικά δίνει. Ακολουθώντας την πάγια πολιτική λογική του αντιτρομοκρατικού νόμου ο οποίος δημιουργεί μια κατηγορία διωκόμενων η οποία βρίσκεται εκτός του νομικού δικαίου, αφού όλοι είναι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Η γλώσσα που μίλησε το σύστημα έβγαλε ήδη την καταδίκη της. Έγινα ένα περιφερόμενο λάφυρο προς πάσης φύσεως εκμετάλλευση. Ένα έκθεμα στις προθήκες των μουσείων του ψεύδους και της λήθης. Με κρεμασμένη την ταμπέλα του «τρομοκράτη» στο παράρτημα «ένοχοι παντός καιρού», προς παρατήρηση από συνήθως αφελείς, αλλά κυρίως τρομαγμένους και φιλήσυχους επισκέπτες.
Για όσους παίζουν ανθρώπινες ζωές στα ζάρια ενός χυδαίου και πρόστυχου πολιτικού τζόγου, για όσους θεωρούν ότι η εξουσία που κατέχουν τους δίνει τη δυνατότητα να συνθλίβουν ψυχές για τους δικούς τους λόγους, θα επαναλάβω τα αυτονόητα.
Από τον ματωμένο πεζόδρομο της Μεσολογγίου, τα ανακριτικά γραφεία, τους γκρίζους διαδρόμους των φυλακών, τα δικαστικά έδρανα, τον αργό θάνατο του εγκλεισμού. Από τις επιλογές που έκανα με όλη μου την ψυχή, επιλογές χαραγμένες με πραγματικό αίμα, με μεγάλο κόστος και αλύγιστα γόνατα, δεν παραδίδω ούτε χιλιοστό.
Είναι κομμάτι της ιστορίας μίας γενιάς ανθρώπων που εξεγέρθηκε και στις πλάτες της οποίας, μεγάλα τμήματα του πολιτικού συστήματος ξέπλυνε τις αμαρτίες του κρεμώντας την στα μανταλάκια του κατασταλτικού και μιντιακού κανιβαλισμού.
Όμως τώρα δεν βρίσκομαι στη φυλακή επειδή έκανα συνειδητές επιλογές που κουβαλούσαν και αντίστοιχα ρίσκα. Αντίθετα, η ζωή μου πουλιέται ως ένα πολιτικό προϊόν, στο ράφι του επικοινωνιακού σούπερ μάρκετ, με το τίμημα της σακούλας να χρεώνεται σε εμένα, περιμένοντας τους επίδοξους ψηφοφόρους να ψωνίσουν κομμάτι-κομμάτι το εμπόρευμα μέχρι την επόμενη φορά.
Είναι πραγματικά θλιβερό για εμένα (και όχι μόνο) ότι θα κληθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, έχοντας πάνω από το κεφάλι μου μία επαπειλούμενη καταδίκη που θα με καταδικάσει να ζω ξανά, για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, ως φυλακισμένος.
Έχω ζήσει το μισό της ενήλικης ζωής μου στην φυλακή. Δεν θα αποδεχτώ αμαχητί αυτή την τόσο άδικη στατιστική αποτελούμενη από πολύ πόνο και αμέτρητη μοναξιά, να με σκεπάσει μέσα σε τσιμέντο και κάγκελα.
Δεν θα αποδεχτώ έσχατα μέτρα όπως αυτό της προφυλάκισης χωρίς νομική και πολιτική μάχη για να κερδίσω πίσω την ζωή μου.
Σε αυτή τη βιαστική και αναγκαία πρώτη τοποθέτησή μου θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου όσους στάθηκαν δίπλα μου με ανιδιοτελή αγάπη. Ο αγώνας για τη δικαίωση μου και την οριστική απαλλαγή μου από αυτό το άδικο κατηγορητήριο, τώρα ξεκινάει.
Αντί επιλόγου…
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή τωνώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι,κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε· πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.Και περισσότερη τιμή τούς πρέπειόταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
(Κωνσταντίνος Καβάφης)
Επιστολή του Ν. Ρωμανού μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού