ΧΩΡΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΣΤΗ ΣΥΜΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

Εδώ και αρκετά χρόνια παρατηρούμε στην πόλη της Θεσσαλονίκης μια “αγιοποίηση” και δραστηριότητα στο κέντρο της πόλης. Αφίσες, πορείες, στέκια, φέι-βολάν, πανιά, στράτσες, στένσιλ, εκδηλώσεις… σχεδόν αποκλειστικά και μόνο στο κέντρο της πόλης. Ειδικά με την αφισοκόλληση (που προσωπικά δεν νομίζουμε να έχει και μεγάλη κοινωνική απήχηση πλέον) υπάρχει μια εμμονή με το κέντρο της πόλης που πολλές φορές δεν υπάρχει τ.μ. χωρίς αφίσα ομαδοποίησης του χώρου. Δεν θα εξετάσουμε αν αυτό γίνεται για ευκολία, ή είναι κάτι που  γίνεται για δηλώσει και μόνο παρουσία κάποιας γκρούπας, ή ακόμα χειρότερα έναν άτυπο ανταγωνισμό μεταξύ ομαδοποιήσεων (μη υγιές και μόνο που υπάρχει σαν αντίληψη). Το βασικό είναι ότι όποιος ζει, κινείται, βιώνει καθημερινότητα, εργάζεται ή έχει εικόνα ολόκληρης της πόλης, σίγουρα θα έχει διαπιστώσει ότι υπάρχει μια άλλη πόλη (συντηρητική και οπισθοδρομική) μέσα στη πόλη. Αναφερόμαστε στις δυτικές συνοικίες, προλεταριακές κυρίως στη σύνθεση, συνοικίες με κάποια ιδιαιτερότητα και αφημένες από τους δικούς μας πολιτικούς χώρους στο έλεος της μιζέριας. Εκεί ο κοινωνικός εκφασιμός πλάι στον κοινωνικό κανιβαλισμό, οι φασίζουσες αντιλήψεις και ακόμα χειρότερα οι φασιστικές/ναζιστικές παρέες και γκρούπες ιδιαίτερα στη νεολαία (πολλοί από αυτούς μετανάστες 2ης γενιάς!) είναι ένα συχνό φαινόμενο. Από τις άτυπες “συμμορίες” εφήβων με πρότυπα τράπερ, τα γυμναστήρια, μέχρι τους συνδέσμους οπαδών του ΠΑΟΚ (στα περισσότερα φαν κλαμπ γίνεται ξεκάθαρη εθνικιστική προπαγάνδα), υπάρχει μια νοοτροπία, ρητορική και απήχηση αντιθετική και εχθρική όχι μόνο προς τις ελευθεριάζουσες απόψεις, αλλά και γενικότερα προς οτιδήποτε μη  συντηριτικό, ακόμα και σε απλές δημοκρατικές απόψεις. Με λίγα λόγια οι δυτικές συνοικίες θέλουν πολλή δουλειά, οργανωμένη και προσεκτική. Αν η κατάσταση αφεθεί κι άλλο στο έλεος της παθογένειας, θα πάρει πολύ επικίνδυνες μορφές.

Τροχιά στο Άπειρο