ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΙΚΙΕΣ ΥΨΗΛΟΒΑΘΜΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΥΡΗΝΕΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Η ελληνική δικαιοσύνη δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα, είναι η ίδια το πρόβλημα
Οι Πυρήνες Άμεσης Δράσης αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις εμπρηστικές επιθεσεις
- Στο σπίτι της δικαστικού Παναγιώτας Γιούπη, τα ξημερώματα της Παρασκευής 14 Οκτωβρίου, στη περιοχή της Γλυφάδας.
Η Γιούπη είναι μια από τις πολλές δουλικές μαριονέτες της συμμορίας που ακούει στο όνομα ελληνική δικαιοσύνη. Ήταν η Πρόεδρος στο δικαστήριο του παιδοβιαστή και άνθρωπου των Μητσοτάκηδων, Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος αποφυλακίστηκε εν μια νυκτί όντας ένοχος για βιασμούς ανήλικων παιδιών. Είναι μια δικαστής που ανήκει στο περιβάλλον επιρροής του πρεζέμπορα εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη έχοντας εκδώσει σειρά προκλητικών αποφάσεων υπέρ των συμφερόντων του την περίοδο που ήταν αθλητική δικαστής στον Πειραιά.
Η Γούπη είναι αμείλικτη όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με φτωχοδιάβολους μοιράζοντας τα χρόνια των ποινών με την ίδια ευκολία που θα μοίραζε παιχνίδια σε παιδικό πάρτι. Έχει όμως μια ιδιαιτερότητα, μεταμορφώνεται σε ευαίσθητη και ψυχοπονιάρα όταν απέναντί της βρίσκονται άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας, με πολιτικές διασυνδέσεις, προσβάσεις και οικονομική επιφάνεια.
- Στο σπίτι της δικαστικού Μυρσίνης Παπαχίου, τα ξημερώματα του Σαββάτου 5 Νοεμβρίου, στην περιοχή του Ζωγράφου.
Η Παπαχίου βρίσκεται στα υψηλότερα κλιμάκια αυτού του βόθρου που ακούει στο όνομα αστική δικαιοσύνη. Ο θρόνος που στρογγυλοκάθεται ως αντιπρόεδρος στον Άρειο Πάγο είναι φτιαγμένος από πόνο και διαλυμένες ανθρώπινες ζωές που καταστράφηκαν μέσα σε μια φυλακή.
Η επιλογή μας να τη στοχοποίησουμε, εκτός από τον θεσμικό της ρόλο, σχετίζεται με το γεγονός ότι αυτή την περίοδο εμπλέκεται με το σκάνδαλο της Novartis, όντας στη σύνθεση του ειδικού δικαστηρίου που δικάζει εισαγγελείς και κυβερνητικά στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ως κατηγορούμενους για το υποτιθέμενο στήσιμο σκευωρίας με βάση τη συγκεκριμένη υπόθεση, όπως επίσης και στη σύνθεση του δικαστηρίου για την επικείμενη δίκη υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Μάλιστα, για να μπορέσει η Παπαχίου να αποτελέσει μέλος της σύνθεσης των δικαστηρίων, προήχθη βιαστικά στον βαθμό της αντιπροέδρου λίγες μέρες πριν πραγματοποιηθεί η κλήρωση της σύνθεσης. Χωρίς καμία διάθεση να εμπλακούμε στα αλισβερίσια και τις αψιμαχίες του σάπιου πολιτικού προσωπικού, αναγνωρίζουμε ότι το συγκεκριμένο δικαστήριο αποτελεί το πλυντήριο κομματιών της πολιτικής ελίτ για το σκάνδαλο της Novartis. Ένα διεθνές σκάνδαλο που αποδεικνύει με χειρουργική ακρίβεια τον τρόπο λειτουργείας του καπιταλισμού. Πολυεθνικές, μεγαλογιατροί, πολιτικοί ήταν συνένοχοι για τις εγκληματικές ρυθμίσεις των τιμών των φαρμάκων στον χώρο της υγείας. Ήταν συνένοχοι για τη διάλυση των δημόσιων νοσοκομείων, τη λειτουργία μιας οργανωμένης διεθνούς κρατικο-οικονομικής μαφίας που εκμεταλλεύτηκε με τον χειρότερο τρόπο ένα από τα πιο βασικά αγαθά, αυτό της υγείας. Η συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει το συγκεκριμένο σκάνδαλο ως μια σκευωρία βαδίζει ταυτόχρονα με την άρνησή της να ζητήσει απωζημιώσεις από την εταιρεία. Η επιλογή μας να χτυπήσουμε μία από τις μαριονέτες που στελεχώνουν το κυβερνητικό πλυντήριο έχει στόχο να αναδείξει όλα τα παραπάνω που αναφέραμε.
Η ελληνική δικαιοσύνη είναι ένα από τα καρτέλ της εξουσίας που χωρίς προσχήματα κάνει τα πάντα για να βγάζει λάδι τους μεγαλοκαρχαρίες και τους ένστολους μπράβους τους. Αν κανείς ψάξει το τηλέφωνο ενός ανώτατου δικαστή θα δει στις επαφές του ονόματα μεγαλοδικηγόρων, πολιτικών, επιχειρηματιών, υψηλόβαθμων αστυνομικών. Αυτή είναι η εικόνα της ελληνικής δικαισύνης, μια συμμορία χωρισμένη σε φέουδα που ακουμπάνε σε ισχυρά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Στην κορυφή της πυραμίδας αυτής της σαπίλα όλα εναρμονίζονται για τη διατήρηση της εξουσίας τους και την πλήρη ατιμωρησία τους. Siemens, Energa Power, Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, καρτέλ γάλακτος, Τράπεζα Πειραιώς, παράνομες δανειοδοτήσεις κομμάτων και ΜΜΕ, παράνομες υποκλοπές, Παραδικαστικό, λίστα Πέτσα, σκάνδαλο C4I, απαγωγές Πακιστανών, υπόθεση “Ζαρντινιέρα”, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, σκάνδαλο Παντείου, ΚΕΕΛΠΝΟ, σκάνδαλο εξοπλιστικών, λίστα Λαγκάρντ, Novartis, Χρηματιστήριο, Noor 1, Λιγνάδης, Κορκονέας, Μελίστας, Σαραλιώτης, Φουρθιώτης, Λιακουνάκος, Γεωργίου, Μπόμπολας, Ψυχάρης, Κοντομηνάς, Βαρδινογιάννης, Λαυρεντιάδης, Παπαντωνίου, Βουλγαράκης, Μαντέλης, Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Ρέστης, Διώτης, Σαραλιώτης, Μαυρίδης, Χορταριάς, Δημόπουλος, Φιλιππίδης, Ζαν Κλοντ Οσβαλντ, Αλαφούζος, Χριστοφοράκος, Φλώρος, Μηλιώνης, Εφραίμ, Γεωργιάδης, Παπαγεωργόπουλος.
Κανείς ποτέ δεν τιμωρήθηκε από αυτή την τρισάθλια δράκα για κανένα έγκλημα που διέπραξε η κυρίαρχη τάξη εις βάρος όλων μας σε αυτή τη χώρα. Για κανένα οικονομικό σκάνδαλο, για κανένα έγκλημα που διέπραξαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Ποτέ δε βγήκε αντισυνταγματικός κανένας νόμος που περιορίζει τις “ελευθερίες” και τα “δικαιώματα” των πολιτών, έστω όπως τα ορίζει το αστικό σύνταγμα. Ποτέ δε λογοδότησαν όσοι υπέγραψαν τα μνημόνια που εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία στους παγκόσμιους οργανισμούς της οικονομικής δικτατορίας, φτωχοποιώντας και εξαθλιώνοντας τον πληθυσμό της αποικίας που ονομάζεται ελληνικό κράτος. Για αυτην την πολυφορεμένη εθνικη κυριαρχία που τότε την εκχωρούσαν με ένα νόμο στα κοράκια του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, ενώ στις μέρες μας η αστική μας τάξη φοράει τα κουστούμια του εθνικισμού και του αλυτρωτισμού για να χύσουμε το αίμα μας για το ποιοί καπιταλιστές θα πλουτίσουν από την εκμετάλλευση του Αιγαίου. Καμία δικαστική απόφαση δεν έχει δικαιώσει τους χιλιάδες δολοφονημένους πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα, τους χιλιάδες σακατεμένους εργάτες στους χώρους εργασίας, τις χιλιάδες γυναίκες που βιάζονται και εκδίδονται από τα κυκλώματα trafficing, που ελέγχονται (σχεδόν όλα) από υψηλόβαθμα στελέχη της ελληνικής αστυνομίας.
Μια γρήγορη ματιά στα γεγονότα των τελευταίων μηνών είναι αποκαλυπτική της σαπίλας και της δυσωδίας στην οποία μας καταδικάζει ο καπιταλισμός, όσο δε βρίσκουμε το σθένος να πολεμήσουμε μέχρις εσχάτων για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας. Στην ελληνική αποικία, αν είσαι πλούσιος και έχεις τις κατάλληλες προσβάσεις, μπορείς ανενόχλητος να διοργανώνεις πάρτυ σε πεντάστερα ξενοδοχεία, να ναρκώνεις κοπέλες, να τις βιάζεις και να αθωώνεσαι με βούλευμα από την αστική δικαιοσύνη (Υπόθεση αδελφών Λεβέντη). Επίσης στην ελληνική αποικία μπορείς, αν είσαι απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών και φίλος του Μητσοτάκη, να διορίζεσαι από τη κυβέρνηση επικεφαλής της πολιτισμικής ελίτ της χώρας στο Εθνικό θέατρο, και παράλληλα να χρησιμοποιείς τη θέση σου βιάζοντας ανήλικες ψυχές. Ακόμα όμως και στη περίπτωση που αναγκαστούν να σε προφυλακίσουν, άνθρωποι σαν τη Γιούπη, με τη συμβολή φυσικά του γνωστού ποινικολόγου, θα κάνουν τα πάντα για να κλείσει αυτή η αναγκαστική και δυσάρεστη παρένθεση (Υπόθεση Λιγνάδη). Την ίδια στιγμή, πάλι στην ελληνική αποικία, αν είσαι μέλος της Νέας Δημοκρατίας, φίλος του περιφερειάρχη, άνθρωπος της εκκλησίας και κάνεις δωρεές στην ελληνική αστυνομία, μπορείς να διατηρείς συνοικιακό κατάστημα το οποίο θα πάρει μέσα σε 2 χρόνια 37 απευθείας αναθέσεις από το κράτος. Ταυτόχρονα έχεις τη δυνατότητα να έχεις κύκλωμα παιδοβιαστών, να βιάζεις και να εκδίδεις ένα 12χρονο ανήλικο κορίτσι με τις πλάτες όλων των παραπάνω θεσμών (Υπόθεση Μίχου).
Τα παραδείγματα όμως δε σταματούν εδώ. Αν είσαι αστυνομικός στην ελληνική αποικία, οι αφέντες σου θα σου παρέχουν διαφόρων ειδών δικαιώματα για να ανταμείψουν την αθλιότητα στην οποία έχεις περιέλθει για να υπερασπίζεσαι ενόπλα την παραπάνω σαπίλα. Μπορείς να δέρνεις ατιμώρητος πατεράδες μαζί με τα παιδιά τους, φοιτητές, εργαζόμενους, πυρόπληκτους, υγειονομικούς. Να σακατεύεις ανθρώπους στη κυριολεξία, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως σε όλα τα παραπάνω εγκλήματα θα έχεις σύμμαχο την αστική δικαιοσύνη. Μπορείς να εκτελείς 16χρονους Ρομά με 36 σφαίρες (Υπόθεση Νίκου Σαμπάνη). Κατά την αναγκαστική 3ήμερη διαμονή σου στα κρατητήρια θα σε επισκεφτεί για να σε συγχαρεί ο υπουργός “προστασίας του πολίτη”. Το σωματείο σου θα διορίσει τον γνωστό ποινικολόγο, ενώ η υπόθεση σου “όλως τυχαίως” θα εξεταστεί από δικαστή που είχε εργαστεί κατά το παρελθόν στο γραφείο του, και μετά από 3 ημέρες θα αφήνεσαι ελεύθερος υπό τις επευφημίες εκατοντάδων γουρουνιών που θα σε περιμένουν στην είσοδο των δικαστηρίων. Μπορείς επίσης να φέρνεις 19χρονες κοπέλες στα αποδυτήρια αστυνομικού τμήματος, να τις βιάζεις σε σημείο να αιμορραγούν, και να αφεθείς ελεύθερος από την “ανεξάρτητη δικαιοσύνη” (Υπόθεση βιασμού κοπέλας από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ στο ΑΤ Ομόνοιας). Μπορείς όμως και να κρατάς φυλακισμένη μια κοπέλα. Να τη βιάζεις και να την εκδίδεις. Σε αυτή την περίπτωση οι συνάδελφοί σου θα φροντίσουν να γίνει ελλειπής έρευνα στο σπίτι που την είχες αιχμάλωτη, ώστε να μην υπάρξουν πολλά ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος σου. Για τους επόμενους μήνες που αναγκαστικά πρέπει να μπεις στη φυλακή η “ανεξαρτητη δικαιοσύνη” θα φροντίσει να μην κλείσει τον φάκελο της υπόθεσής σου, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλοί μάρτυρες, παρακολουθήσεις κλπ., με σκοπό να αποφυλακιστείς στο 18μηνο. Στη δική σου περίπτωση, η πλειοψηφία των ελεγχόμενων ΜΜΕ δε θα κάνει θόρυβο, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις από τη δικηγόρο της κοπέλας για την επικείμενη συγκάλυψη, καθώς δεν αποτελείς “κίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο”, όπως για παράδειγμα όσοι αντιστέκονται έμπρακτα για να φύγει αυτός ο καρκίνος που καταδυναστεύει τις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων (Υπόθεση Μπουγιούκου).
Τέλος, στην ελληνική αποικία, αν λέγεσαι Φουρθιώτης και είσαι ο “εθνικός” νταβατζής του κοινοβουλίου, και ειδικότερα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, δικαιούσαι αστυνομική προστασία. Αν επίσης τους έχεις καταγράψει να διαπράττουν τις άρρωστες ορέξεις τους, μπορείς να αθωωθείς από την “αδέκαστη δικαιοσύνη”, ακόμα και αν είσαι ηθικός αυτουργός σε απόπειρες ανθωποκτονίας εις βάρος αστυνομικών.
Τα παραπάνω ελάχιστα παραδείγματα δεν είναι σενάριο ταινίας που περιγράφει κάποια δυστοπική κοινωνία του μέλλοντος. Είναι το παρόν της αποικίας που ζούμε. Είναι η σκληρή πραγματικότητα του δυτικού καπιταλισμού. Είναι η ωμή αλήθεια που κρύβουν επιμελώς από όλους τους ιθαγενείς. Η αστική δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της, οι γυναίκες και οι άνδρες που στελεχώνουν αυτό τον βρώμικο και άθλιο θεσμό, είναι οι θεματοφύλακες όλης αυτής της σαπίλας που μόνο ένα μικρό της μέρος βγαίνει στην επιφάνεια. Είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας ώστε όλα αυτά τα “άριστα” καθάρματα να μένουν εσαεί ατιμώρητα. Η πραγματικότητα είναι τόσο ωμή και σκληρή που όποιος δεν τη βλέπει εθελοτυφλεί.
Οι σκληροί και αδέκαστοι δικαστές, αυτοί που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εφαρμόζουν εξοντωτικές ποινές -πολλές φορές πέρα από τα όρια της ανθρώπινης ζωής-, αυτοί που κλείνουν στη φυλακή ανθρώπους για χρέη λίγων χιλιάδων ευρώ, αυτοί που βγάζουν παράνομη και καταχρηστική κάθε απεργία που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα πλαίσια, αυτοί που πετούν από τα σπίτια τους χιλιάδες οικογένειες που έχουν πάρει δάνεια από τις τράπεζες, δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ πολιτικό ή στέλεχος μεγάλων επιχειρήσεων για τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ εγκληματία πολέμου για τη διευκόλυνση που παρέχει στα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα να συμμετάσχουν στις εγκληματικές τους επεμβάσεις σε μια σειρά άλλων αποικιών ανά το πλανήτη. Δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ εφοπλιστή για τις αμέτρητες περιβαλλοντικές παραβάσεις που δηλητηριάζουν τις ζωές μας. Δεν έχουν καταδικάσει ΠΟΤΕ στελέχη φαρμακευτικών εταιρειών που χρηματίζουν γιατρούς και κρατικούς αξιωματούχους για να ελέγχουν την αγορά των φαρμάκων, που μεταφράζεται σε χιλιάδες θανάτους ανθρώπων της κοινωνικής βάσης. Δεν έχουν καταδικάσει σχεδόν κανένα χαμηλόβαθμο στέλεχος της αστυνομίας που δολοφονεί στους δρόμους, δέρνει ανελέητα στις διαδηλώσεις και βιάζει στα αστυνομικά τμήματα. Δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ υψηλόβαθμο της Ελληνικής Αστυνομίας που να εμπλέκεται σε κυκλώματα trafficking, εμπορίου ναρκωτικών και λαθρεμπορίου καυσίμων και τσιγάρων. Δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ βιαστή της υψηλόβαθμης κοινωνίας που χρησιμοποιεί την οικονομική του ισχύ στα σώματα των αδύναμων διαλύοντας τις ζωές τους.
Για το τελευταίο όμως υπάρχει και μια παραπάνω εξήγηση. Γράψαμε παραπάνω πως αν κανείς ψάξει το τηλέφωνο ενός ανώτατου δικαστή θα δει στις επαφές του ονόματα μεγαλοδικηγόρων, πολιτικών, επιχειρηματιών, υψηλόβαθμων αστυνομικών. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε πως θα βρει επίσης ονόματα νταβατζήδων, ιδίως όσων ασχολούνται με την παιδική ανδρική πορνεία. Ο κλάδος των δικαστών είναι οι νούμερο ένα πελάτες των κυκλωμάτων που εξωθούν νεαρά αγόρια στη πορνεία για να ικανοποιήσουν τα βίτσια του κάθε καθάρματος που θέλει να επιβεβαιώσει την εξουσία του πάνω σε αυτές τις ψυχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του αντιπροέδρου του ΣΤΕ, Παναγιώτη Ευστρατίου, που πιάστηκε σχεδόν επ’ αυτοφόρω να ασελγεί σε 2 ανήλικα προσφυγόπουλα, με τη συνοδεία ναρκωτικών ουσιών, με την υπόθεση φυσικά να θάβεται από τα συστημικά ΜΜΕ εν τη γενέσει της. Προκαλούμε όλα τα συστημικά μέσα ενημέρωσης να βγουν να μας διαψεύσουν με στοιχεία για όσα λέμε. Τους προκαλούμε επίσης να δημοσιεύσουν τη συγκεκριμένη ανάληψη ευθύνης παρά τα όσα δυσάρεστα αναφέρουμε εις βάρος του αποστήματος που ακούει στο όνομα αστική δικαιοσύνη, και να μη συνεχίσουν το παιχνίδι της αποσιώπησης των ενεργειών μας, που εξυφαίνεται στα γραφεία των αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας. Την τελευταία φορά που αποκρύψατε ενέργειές μας σας είπαμε ότι θα σας στοχοποιήσουμε και το κάναμε πράξη. Σας έχουμε χαρτογραφημένους και το έχουμε αποδείξει. Προκαλούμε όμως και κάθε δημοσιογράφο που έχει έστω και ένα ίχνος αξιοπρέπειας να ερευνήσει τη δυσώδη υπόθεση του παιδοβιαστή Παναγιώτη Ευστρατίου, και γενικότερα τα όσα αναφέρουμε για την “αγάπη” του συγκεκριμένου κλάδου σε συγκεκριμένα κυκλώματα trafficking.
“Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε εκτός από τον φόβο μας”
Ο λόγος της εκτεταμένης αναφοράς μας στο καρτέλ που ακούει στο όνομα αστική δικαιοσύνη δεν γίνεται για να ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη για τα κακώς κείμενα του συγκεκριμένου κλάδου, ούτε γιατί πιστεύουμε πως μπορεί να υπάρξει πραγματική δικαιοσύνη στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι φανερό από την σύντομη ακτινογραφία που κάναμε στις παραπάνω γραμμές πως αυτή ακριβώς είναι η ουσία της λειτουργίας της. Ως Πυρήνες Άμεσης Δράσης έχουμε κάνει σαφές πως δεν θεωρούμε ότι απέναντι μας έχουμε να κάνουμε με έναν άυλο μηχανισμό εκμετάλλευσης, αλλά με ανθρώπους που τον στελεχώνουν και έχουν όνομα και διεύθυνση. Και αν θέλουμε να περάσουμε ένα μήνυμα σε αυτά τα καθάρματα που στελεχώνουν το δικαστικό μηχανισμό είναι πως θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να τους επιστραφεί η βία που ασκούν καθημερινά στους απόκληρους, στις καταπιεσμένες, σε όσους και όσες δεν χωρούν στο βάρβαρο σύστημα τους. Είναι το δικό μας δίκαιο που θα γίνει ορμητικός χείμαρος και θα τους πνίξει. Το δίκαιο της εξέγερσης, το δίκαιο της επαναστατικής βίας, το δίκαιο του αγώνα που θα είναι και ο τελικός κριτής αυτών των καθαρμάτων.
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Η δυστοπία που ανατέλλει μας φέρνει προ των ευθυνών μας πιο έντονα από ποτέ. Ή θα οργανώσουμε τις επιθέσεις μας στο τώρα ή θα βυθιστούμε στη ματαιότητα της εποχής. Ή θα αποτελέσουμε τον φάρο της αξιοπρέπειας απέναντι στο σκοτάδι ή η ιστορία θα μας στείλει στο περιθώριο.
Είναι ξεκάθαρο πως βαδίζουμε γοργά προς ένα αστυνομικό κράτος. Η κρατική καταστολή είναι η συνθήκη που έχει να αντιμετωπίσει κάθε αγωνιζόμενος άνθρωπος που παλεύει να βελτιώσει την καθημερινότητά του. Έχει δοθεί το ελεύθερο σε χιλιάδες ένστολους από την πολιτική τους ηγεσία να γαμούν και να δέρνουν με τις ευλογίες της αστικής δικαιοσύνης. Έχει απαγορευθεί το δικαιώμα του συνέρχεσθαι. Έχει καταργηθεί κάθε έννοια ασύλου στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Υπάρχουν ολόκληρες γειτονιές που ελέγχονται πλήρως από ειδικά αστυνομικά σώματα. Ένα μέρος του πληθυσμού παρακολουθείται από σκιώδεις οργανισμούς στις παρυφές των επίσημων μυστικών υπηρεσιών.
Στον αντίποδα, ο σκληρός πυρήνας της κυβέρνησης και της οικονομικής ελίτ της χώρας αποτελείται από κυκλώματα μαφίας και trafficking. Συνεχώς βγαίνουν στην επιφάνεια κυκλώματα που διακινούν παιδιά και γυναίκες προς τέρψη των ισχυρών αυτής της σάπιας χώρας, χωρίς πραγματικά να αλλάζει τίποτα. Συνεχώς ανακύπτουν στοιχεία πως η μήτρα του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα είναι το τρίπτυχο κυβέρνηση – οικονομική ελίτ – αστυνομία, και δεν κουνιέται φύλλο. Και δε θα αλλάξει τίποτα, γιατί ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.
Όλα αυτά μας οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Τώρα που η εξουσία έχει αποκτηνωθεί και λειτουργεί χωρίς προσχήματα, τώρα που στο πρόσωπο της δεν φοράει πια τις μάσκες του ανθρωπισμού, των δημοκρατικών ισσοροπιών, των κοινωνικών συμβολαίων, εμείς θα κάτσουμε στην γωνία μας και θα περιμένουμε να μας τελειώσουν; Αν η αναρχία δεν χύσει το αίμα της για να τσακίσει ένα προς ένα τα καθάρματα που μας καταδυναστεύουν ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης της; Πόσο θα περιμένουμε ακόμα να ωριμάσουν οι συνθήκες και να ρίχνουμε τις ευθύνες στον διπλανό μας; Έχουμε καταντήσει να παράγουμε περισσότερους χαζοχαρούμενους ακτιβιστές και από την Green Peace. Η ιστορία του αναρχικού κινήματος είναι ιστορία παρατεταμένου επαναστατικού πολέμου και όχι φαφλατάδες και ακαδημαϊκοί που φλυαρούν για τα “ανθρώπινα δικαιώματα”. Κάποιοι/κάποιες αρκούνται με μερικές καταγγελτικές αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και την παρουσία τους σε καμιά πορεία. Λυπόμαστε αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι αρκετά. Πόσο αίμα δικό μας πρέπει να χυθεί στις διαδηλώσεις ώστε ένας μπάσταρδος από τα ΜΑΤ ή τα Δέλτα να ματώσει με σφυριές στο κεφάλι έξω από το γυμναστήριο του; Πόσες προκλητικές δικαστικές αποφάσεις πρέπει να εκδωθούν για να ξεπεράσουμε το τετριμένο σχήμα καταγελλία – διαδήλωση – καταστολή – καταγγελία ώστε να τους επισκεφτούμε στα σπίτια τους και να τους αποδώσουμε τις δικές μας ευθύνες;
Το λέμε όσο πιο απλά γίνεται, δικαίωμα λόγου χωρίς πράξεις, χωρίς ρίσκο και διαρκή αγώνα είναι ένα ανούσιο δικαίωμα. Η θυματοποίηση πρέπει να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων μαζί με όσους την προωθούν και την βάζουν από την πίσω πόρτα στα πεδία του αγώνα. Όποιος/α βιώνει όλα τα παραπάνω και δεν οργανώνει τις αντιστάσεις του καλό είναι να τα παρατήσει και να μας αδειάσει τη γωνιά. Όποιος και όποια δεν κατανοεί τη κρισιμότητα των στιγμών που ζούμε αποτελεί τροχοπέδη για την επαναστατική πάλη. Είναι επιτακτικότερο από ποτέ να συγκροτήσουμε μια διακριτή επαναστατική συνιστώσα, απαλλαγμένη από τη σύγχρονη μάστιγα του ρεφορμισμού και της πολιτικής των ταυτοτήτων που σαρώνουν, παραλύουν και διαβρώνουν τα αναρχικά/αντικαπιταλιστικά κινήματα. Αν το βλέμμα μας κοιτάει μακριά στην προοπτική μιας αναρχικής δύναμης που θα απαντάει στις σύγχρονες απαιτήσεις. Που θα δίνει σαφείς απαντήσεις στη κρατική καταστολή. Που θα έχει ριζοσπαστική θέση και δράση και θα συγκροτήσει ένα διακριτό πόλο ώστε να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν μπροστά μας. Τότε οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να οργανώσουμε την επαναστατική βία με τρόπο που να μετατραπεί σε απειλή.
Σε αυτή τη κατεύθυνση θέλουμε να στείλουμε την αλληλεγγύη και το σεβασμό μας σε όλες τις συντρόφισσες και τους συντρόφους, στην Ελλάδα και τον κόσμο, που κρατάνε αναμένη τη φλόγα της επίθεσης. Σε όλους τους μαχόμενους σχηματισμούς ανά τον πλανήτη που αμφισβητούν στο εδώ και το τώρα το μονοπώλειο στη βία κράτους και κεφαλαίου. Σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που προσπαθούν με όσες δυνάμεις διαθέτουν να ριζοσπαστικοποιήσουν τους αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Σε όσους παλεύουν στις πύλες ενός εργοστασίου με τα ΜΑΤ κατά την διάρκεια μιας απεργίας, σε όσους χτυπάνε τις υποδομές και τις οικονομικες συνεργασίες του ΝΑΤΟϊκού σφαγείου στο εσωτερικό της Ευρωπαικής Ένωσης, σε όσους σκέφτονται να απαλλωτριώσουν προϊόντα από τα σούπερ μάρκετ για αποδείξουν πως θα πολεμήσουμε την ακρίβεια στην πράξη. Σε όσους συγκρούονται με μολότοφ με τους μπάτσους από τα στενά των Εξαρχείων, μέχρι τα πανεπιστήμια του Σαντιάγκο. Τους καλούμε να παλέψουμε όλοι/ες μαζί για να δημιουργήσουμε τη νέα μαχητική συνιστώσα που θα βάλει στο στόχαστρο της επαναστατικής βίας την κυριαρχία του κεφαλαίου και τις κρατικές δομές. Που θα οργανωθεί για να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που έρχονται από την επερχόμενη αστάθεια. Που θα συσπειρωθεί γύρω από το σύνθημα “Να αλλάξει στρατόπεδο ο φόβος” και θα παλέψει μέχρι τέλους για τη τελική μας νίκη.
Υπόθεση Λιγνάδη – Η αστική δικαιοσύνη στο απόσπασμα
Τον Φεβρουάριο του 2021, μετά από σωρεία καταγγελιών κυρίως στον καλλιτεχνικό χώρο, ξέσπασε ένα σκάνδαλο που ακουμπάει μέρος της πολιτικής και καλλιτεχνικής ελίτ με σαφείς πολιτικές αναφορές στη Νέα Δημοκρατία. Ο Δημήτρης Λιγνάδης, φίλος της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών και διορισμένος από τη κυβέρνηση διευθυντής του Εθνικού θεάτρου, βίαζε συστηματικά ανήλικα αγόρια. Όποιος μπορεί να αντιληφθεί τα στοιχειώδη και δεν είναι λοβοτομημένος ηλίθιος, καταλαβαίνει πως η συγκεκριμένη περίπτωση δεν αποτελεί μεμονομένο περιστατικό, αλλά καταδεικνύει την ύπαρξη οργανωμένου κυκλώματος παιδοβιαστών με μέλη ανθρώπους της καλλιτεχνικής και πολιτικής ελίτ που ανήκουν στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας και στους κύκλους που στηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που πριν λίγα χρόνια ο Νίκος Γεωργιάδης, μεγαλοστέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, απόφοιτος και αυτός του Κολεγίου Αθηνών, είχε κατηγορηθεί για ασέλγια ανηλίκου στη Μολδαβία, που υπηρετούσε ως διπλωμάτης. Για την ιστορία στη δίκη του σε πρώτο βαθμό, στην οποία πέρασαν ως μάρτυρες υπεράσπισης η μισή Νέα Δημοκρατία, καταδικάστηκε σε 28 μήνες με αναστολή, ενώ η δίωξη του παραγράφηκε σε δεύτερο βαθμό. Αυτή ήταν για άλλη μια φορά η απάντηση της αστικής δικαιοσύνης σε άνθρωπο που κατηγορείται για ασέλγια ανηλίκου και έχει ισχυρές πολιτικές πλάτες. Πρέπει να κατανοήσουμε πως όσοι ανήκουν στις ισχυρές πολιτικές, οικονομικές και καλλιτεχνικές ελίτ, είναι άνθρωποι που γνωρίζουν εκ των πρωτέρων πως ότι και να κάνουν υπάρχει ένας ισχυρός μηχανισμός συγκάλυψης που τίθεται σε λειτουργία με αποτέλεσμα να νιώθουν πως τίποτα δεν είναι ικανό να τους σταματήσει. Αυτό συνέβη και στη περίπτωση Λιγνάδη και του οργανωμένου κυκλώματος παιδοβιαστών που υπήρξε μέλος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Μετά τις αρχικές αποκαλύψεις για τη δράση του Λιγνάδη, 285 πρώην απόφοιτοι του Αρσάκειου σχολείου προέβησαν σε συγκεκριμένη καταγγελία σύμφωνα με την οποία όλοι υποπτευόντουσαν, αν όχι γνώριζαν, τις ύποπτες επισκέψεις ανήλικων μαθητών και μαθητριών στο σπίτι του Λιγνάδη. Επίσης περιέγραφαν ένα κλίμα ομερτά που ίσχυε στο σχολείο σχετικά με πολλές περιπτώσεις καθηγητών και καθηγητριών που ασελγούσαν σε μαθητές του σχολείου. Μια από αυτές ήταν η κόρη του προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Αρσακείων – Τοσιτσείων Σχολείων, Γιώργου Μπαμπινιώτη, η οποία είχε κατηγορηθεί το 2008 για 2 περιπτώσεις ασέλγιας σε ανήλικες μαθήτριες. Στην μια περίπτωση οι γονείς της τελικά δεν προέβησαν ποτέ σε καταγγελία και απλά άλλαξαν σχολείο στη κόρη τους, ενώ στη δεύτερη περίπτωση αθωώθηκε από την αστική δικαιοσύνη, η οποία με την απόφαση της προστάτευσε και έδωσε κάλυψη στο κύκλωμα παιδοβιαστών που υπήρχε εντός του σχολείου. Παράλληλα στη καταγγελία τους οι πρώην απόφοιτοι, αλλά και συνδικαλιστές, περιέγραφαν ότι η δράση του Λιγνάδη και των υπόλοιπων ήταν εις γνώση του Νεοδημοκράτη και υποστηρικτή του Μητσοτάκη, Μπαμπινιώτη όταν ο τελέυταίος εισηγούνταν θετικά στη κυβέρνηση για τον διορισμό του Λιγνάδη στη θέση του διευθυντή του Εθνικού θεάτρου. Την ίδια στιγμή άλλες καταγγελίες περιέγραφαν πως ΜΚΟ λειτουργούσε ως νταβατζής του Λιγνάδη, καθώς του “έστελνε” ασυνόδευτα προσφυγόπουλα για να τα βιάσει στο σπίτι του. Πέρα όμως και από όλα αυτά, ο Λιγνάδης χρόνια πριν, συγκεκριμένα το 1997, είχε εξεταστεί επίσημα ως ύποπτος για βιασμό τρανς ατόμου στη Λέσβο. Αν και τα στοιχεία ήταν αρκετά η διαδικασία φυσικά δεν προχώρησε για όλους τους λόγους που έχουμε περιγράψει παραπάνω. Είναι προφανές λοιπόν πως όσοι διόρισαν τον Λιγνάδη σε αυτό το αξίωμα ήταν αν μη τι άλλο γνώστες των πράξεων του. Είναι εξίσου προφανές όμως πως, πέρα από πολιτικό ρουσφέτι, ο διορισμός του στη θέση του διευθυντή του Εθνικού θεάτρου από τη κυβέρνηση, έδινε τεράστια ισχύ στον Λιγνάδη και το υπόλοιπο κύκλωμα των παιδοβιαστών καθώς και νέες προσβάσεις σε υποψήφια θύματα.
Από τις πρώτες μέρες των καταγγελιών ο μηχανισμός συγκάλυψης που αναφέραμε παραπάνω τέθηκε σε λειτουργία. Η κυβέρνηση στήριξε τον εκλεκτό της είτε μέσω της αφωνίας της, είτε μέσω της στήριξης του από διάφορες δηλώσεις των στελεχών της. Μόνο όταν η κατάσταση ξέφυγε από τα δεδομένα πλαίσια πάρθηκαν οι απαραίτητες αποστάσεις. Η κυβέρνηση συμφώνησε με τον Λιγνάδη να πέσει στα μαλακά σε αντάλαγμα να μην προχωρήσει σε αποκαλύψεις για το βάθος και το μέγεθος του οργανωμένου κυκλώματος που θα εξέθεταν περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία στη συγκεκριμένη υπόθεση. Από την πλευρά της η αστυνομία δεν κατάσχεσε ούτε το κινητό, ούτε το λάπτοπ του Λιγνάδη. Η κατάσχεση ηλεκτρονικών συσκευών κατηγορούμενων για παιδεραστία και λοιπά αδικήματα είναι μια από τις πρώτες και πιο κομβικές κινήσεις που πραγματοποιούν οι αστυνομικές αρχές για να διαλευκάνουν τέτοιες υποθέσεις. Ούτε όμως ο ανακριτής που χρεώθηκε την υπόθεση διέταξε την κατάσχεση τους, βάζοντας την “ανεξάρτητη δικαιοσύνη” στο κάδρο της επιχειρούμενης συγκάλυψης. Οι κατασχέσεις έγιναν μετά από πολλές μέρες και ύστερα από τη καταγγελία των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής και ενώ προφανώς είχαν σβηστεί όλα τα στοιχεία για τη δράση του κυκλώματος. Στην πρώτη φάση λοιπόν κυβέρνηση – αστυνομία – αστική δικαιοσύνη, με την βοήθεια των “φιλικών” ΜΜΕ, κατάφεραν να περιοριστεί η γνώση για τη δομή και τη δράση του κυκλώματος σε ένα μόνο άτομο και με περιορισμένα στοιχεία. Για παράδειγμα οι καταγγελίες των απόφοιτων του Αρσάκειου, καθώς και για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα (που ενέπλεκε και το Μαξίμου) δεν τέθηκαν υπόψιν της επίσημης έρευνας.
5 μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 2021, ο Δημήτρης Λιγνάδης περνάει εκ’ νέου το κατώφλι του ανακριτή κατηγορούμενος για άλλους 2 βιασμούς ανηλίκων. Αυτή τη φορά δεν προφυλακίζεται από τους λειτουργούς της αστικής δικαιοσύνης. Ο λόγος αυτής της απόφασης ήταν στο δικαστήριο που θα γινόταν το επόμενο διάστημα να πήγαινε όσο το δυνατόν με λιγότερες επιβαρυντικές αποφάσεις που πάντα επηρεάζουν την αντιμετώπιση του κατηγορούμενου.
Το δικαστήριο που έγινε για την υπόθεση του παιδοβιαστή και εκλεκτού της Νέας Δημοκρατίας. Δημήτρη Λιγνάδη αποτελεί όνειδος ακόμα και για αυτή τη σάπια και ελεεινή “δικαιοσύνη” που έχουμε περιγράψει στις παραπάνω σελίδες. Η Παναγιώτα Γιούπη, ως πρόεδρος του, ξέχασε την αυστηρή και άτεγκτη φιγούρα που υποδείεται όταν έχει απέναντι της φτωχοδιάβολους και λειτούργησε ως η βασική συνήγορος υπεράσπισης του παιδοβιαστή, ξεπερνώντας ακόμα και τον γνωστό ποινικολόγο, που χυδαιολογούσε από τα έδρανα των δικηγόρων.
«Μεθοδεύετε την αθώωση του Λιγνάδη», κατήγγειλε ο δικηγόρος Γιάννης Βλάχος που παρίστατο ως πολιτική αγωγή υπέρ των θυμάτων του Δημήτρη Λιγνάδη, απευθυνόμενος στην πρόεδρο της έδρας Παναγιώτα Γιούπη.
«Ξεκίνησα να παρακολουθώ τη δίκη του Δημήτρη Λιγνάδη μία μέρα μετά την κατάθεση του Νίκου Σ. Την ημέρα που ο συνήγορος υπεράσπισης του βιαστή – σύμφωνα με την απόφαση της Δικαιοσύνης – Αλέξης Κούγιας τον εξέτασε. Αυτό που παρακολούθησα στην αίθουσα του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, με έκανε να βγω από την αίθουσα να πάρω μια ανάσα. Για να μην κάνω εμετό. Δεν έκανα και αποφάσισα να μείνω εκεί να καταγράφω και να μεταφέρω όλα όσα θα μπορούσαν να κάνουν μια από πριν συμφωνημένη απόφαση – όπως όλα τα στοιχεία δείχνουν τελικά – να φρενάρει. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν εμφανώς παράξενη. Η έδρα, η πρόεδρος της δίκης, Παναγιώτα Γιούπη, ήταν αδιάλλακτη ως προς την πολιτική αγωγή και εντελώς ελαστική όσον αφορά την υπεράσπιση», αναφέρει χαρακτηριστικά η Μαρία Κεφαλά, έμπειρη και έγκριτη δημοσιογράφος στο www.2020mag.gr.
Δύο μόνο αναφορές που περιγράφουν μέρος της απίστευτης δικαστικής διαδικασίας που έλαβε χώρα. Η Γιούπη κυριολεκτικά δεν άφηνε τους συνήγορους πολιτικής αγωγής να τελειώσουν 2 φράσεις πριν τους διακόψει. Δεν άφηνε να κάνουν ερωτήσεις και σχόλια, γιατί “δεν αφορούν την ουσία της υπόθεσης”. Τους εμπόδιζε να καταθέσουν έγγραφα με νέα στοιχεία για τη δράση του κατηγορούμενου. Δεν τους άφηνε να συνυσφέρουν νέες μαρτυρίες γιατί “δεν είχαν το χαρακτήρα επίσημης κατάθεσης”.
Στον αντίποδα δεν έβαζε κανένα εμπόδιο στην ελεεινή παρούσια του γνωστού ποινικολόγου ο οποίος, σε αντίθεση με την πολιτική αγωγή, είχε το ελεύθερο να χυδαιολογεί με τις ώρες, να ξεφτιλίζει τα θύματα και τους υπόλοιπους μάρτυρες κατηγορίας. Να τους ζητάει αναπαραστάσεις επί αναπαραστάσεων. Να τους υποτιμά, να τους διαπομπεύει. Από κοντά και τα media που δίνανε 10πλάσιο λόγο στον Κούγια σε σχέση με όλους τους συνήγορους της πολιτικής αγωγής, προφανώς για να στρώσουν το κλίμα της επικείμενης συγκαλύψης. Το συγκεκριμένο δικαστήριο θα μείνει στην ιστορία για να μας θυμίζει πως όχι μόνο δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από αυτό το θεσμό, αλλά και πως υπάνθρωποι σαν τη Γιούπη και το συνάφι της δεν πρέπει ποτέ να μένουν στο απυρόβλητο. Πως η αηδία και η σαπίλα πρέπει να συναντούν τη δικαιοπραξία της επαναστατικής δικαιοσύνης.
Η συνέχεια είναι γνωστή στο πανελλήνιο. Ο παιδοβιαστής Δημήτρης Λιγνάδης, παρά τη καταδίκη του σε 12 χρόνια κάθειρξης για 2 βιασμούς ανηλίκων, αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή της ποινής του μέχρι το εφετείο. Αυτή ήταν η λογική συνέχεια της άθλιας διαδικασίας που ακολουθήθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα. Αξίζει να σημειωθεί πως η Γιούπη ψήφισε την πλήρη αθώωση του Λιγνάδη για όλους τους βιασμούς, ενώ πρότεινε να του αναγνωριστεί το ελαφρυντικό της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς. Η αποφυλάκιση του Λιγνάδη φέρει την υπογραφή πολλών ανθρώπων και πολλών θεσμών και δίνουμε την υπόσχεση πως κανείς και καμία δεν θα ξεχαστεί από τις μαχόμενες δυνάμεις. Κανείς και καμία δεν πρέπει να ξεχαστεί για να βρούν κάποτε δικαίωση όλοι εκείνοι οι αδύναμοι και οι αδύναμες που συνθλίβονται ψυχικά και σωματικά από τις μπότες των ισχυρών. Είναι η κυβέρνηση που στήριξε, η αστυνομία που ολιγόρησε, η αστική δικαιοσύνη που συγκάλυψε, η Γιούπη που συντόνιζε, ο γνωστός ποινικολόγος που χυδαιολογούσε, τα ΜΜΕ που αποπροσανατόλιζαν. Είναι το ίδιο το σύστημα που ανταμοίβει τα τέκνα του. Ας πάρουμε λοιπόν μια ανάσα και ας δωθούμε στον αγώνα ολόψυχα. Για να πάει η Γιούπη και η κάθε Γιούπη εκεί που ανήκει, στα σκουπίδια της ιστορίας. Για να μη μπορέσει ξανά ο βόθρος της αστικής δικαιοσύνης να λερώσει τις ψυχές των ανθρώπων. Για να μη ξαναζήσουμε ποτέ αυτό το ελεεινό και τρισάθλιο δικαστήριο που με μαέστρο τη Γιούπη έβγαλε λάδι ένα συστηματικό παιδοβιαστή ανήλικων ψυχών.
Αφιερώνουμε τις επιθέσεις μας στον αναρχικό απεργό πείνας Αλφρέντο Κόσπιτο που αγωνίζεται ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς κράτησης 41 Bis. Ο Αλφρέντο είναι ένας από εμάς, είναι ένας αδερφός μας από όσους οπλίζονται για να χτυπήσουν τους τυρράνους. Σύντροφε Αλφρέντο την στιγμή που τοποθετούσαμε τους μηχανισμούς μας στα σπίτια των δικαστών η σκέψη μας ήταν μαζί σου.
Δύναμη στους απεργούς πείνας Χουαν και Ivan που πραγματοποιούν απεργία πείνας σε αλληλεγγύη με τον Αλφρέντο.
Δεν ξεχνάμε τον αναρχικό σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη που του στερούν εκδικητικά την αποφυλάκιση του τα άριστα καθάρματα της δικαστικής μαφίας.
Αλληλεγγύη και δύναμη στο μέλος της Αναρχικής Δράσης Θάνο Χατζηαγγέλου
Αλληλεγγύη στους 4 συντρόφους που κατηγορούνται για την υπόθεση του εμπρησμού της τροχαίας Πειραιά. Φώτη, Ιάσωνα, Λάμπρο, Παναγιώτη, είμαστε δίπλα σας.
Αλληλεγγύη στους συντρόφους Βαγγέλη Σταθόπουλο και Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη των οποίων το εφετείο είναι σε εξέλιξη. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του Βαγγέλη και στηρίζουμε την πολιτική υπεράσπισης της επαναστατικής πάλης μέσα στην δικαστική αίθουσα.
Αλληλεγγύη στους 11 Τούρκους αγωνιστές που πραγματοποιούν απεργία πείνας στις ελληνικές φυλακές. Απαιτούμε να γίνουν δεκτά τα αιτήματα τους και να σταματήσει άμεσα η εκδικητική μεταχείρηση που υφίστανται.
Διεθνιστική Αλληλεγγύη σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους σε Ελλάδα, Ιταλία, Χιλή, Γερμανία, Μεξικό, Τουρκία και σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Οργανώνουμε Πυρήνες Άμεσης Δράσης για να χτυπήσουμε κράτος και κεφάλαιο.
Για την αναρχία
Πυρήνες Άμεσης Δράσης
Πυρήνας Σάκο και Βανσέτι